Τα άγια Πάθη του Κυρίου (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ,

Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε

   ''Ποίον λόγον λοιπόν ημπορούμεν να κάνωμεν ημείς όταν οδηγούμεθα εις εξευτελισμούς,ύστερα από αυτά που υπέστη ο Χριστός;Διότι αυτό που έγινεν ήτο το έσχατον όριον εξευτελισμού.Δεν εξηυτελίζετο,βλέπετε,ένα μέλος,αλλά ολόκληρον το σώμα και καθ'ολοκληρίαν,η κεφαλή με το στεφάνι,το καλάμι και τους κολαφισμούς,το πρόσωπον το οποίον υφίστατο εμπτύσματα,οι σιαγόνες αι οποίαι ερραπίζοντο,ολόκληρον το σώμα με τας μαστιγώσεις,με την ένδυσιν της χλαμίδος και με την προσποιητήν προσκύνησιν,το χέρι με το καλάμι,το οποίον έδωσαν να κρατή αντί σκήπτου,το στόμα πάλιμ με την προσφοράν του όξους.

   Εμοίραζαν τα ενδύματα με τα οποία τόσον μεγάλα θαύματα είχαν γίνει.Αλλά τίποτε δεν έκανε τότε,αν και ο Χριστός, κατείχε την μυστικήν δύναμιν.Δεν ήταν δε και αυτό μικρόν δείγμα μέθης.Διότι αποτολμούσαν τα πάντα ωσάν να επρόκειτο περί ατίμου και εγκαταλελειμμένου,όπως είπα,και του πλέον ευτελούς.Εις τους ληστάς λοιπόν τίποτε τέτοιο δεν έκαναν,ενώ εις τον Χριστόν τα απετόλμησαν όλα.

   Διότι αφού έκαναν ό,τι ήθελαν,σπεύδουν να μολύνουν και την φήμην Του,επειδή εφοβούντο την ανάστασιν.Δι'αυτό τα λέγουν αυτα δημοσίως και δι'αυτό εσταύρωσαν μαζί Του και τους ληστάς,θέλοντες να δείξουν ότι είναι απατεών έλεγαν,«Συ που γκρεμίζεις τον ναόν και εις τρεις ημέρας τον ανοικοδομείς κατέβα από τον σταυρόν».

   Αλλ'όμως και με αυτά που ελέγοντο και εγίνοντο δεν κατώρθωσαν τίποτε,ούτε εκείνον τον καιρόν.Έτσι εκείνος ο οποίος είχε κυριολεκτικά σαπίσει μέσα εις την πονηρίαν και είχε καταναλώσει ολόκληρον τον βίον του εις φόνους και ληστείας,ακριβώς όταν ελέγοντο αυτά,τότε τον ωμολόγησε Θεόν και ενεθυμήθη την βασιλείαν.

   Παρουσιάζει το σκοτάδι τότε,μήπως έστω και έτσι,αφού άφησαν την οργήν,ωφεληθούν από το θαύμα.Διότι από το να κατέβη από τον Σταυρόν,αυτό ήτο περισσότερον άξιον θαυμασμού,το να κάνη αυτά ευρισκόμενος επάνω εις τον Σταυρόν.Διότι,είτε επίστευαν ότι τα έκανεν Εκείνος,έπρεπε να πιστεύσουν και να φοβηθούν,είτε επίστευαν ότι δεν τα έκανεν Εκείνος,αλλά ο Πατήρ,και πάλιν έπερε να συγκινηθούν βαθέως,διότι το σκοτάδι εκείνο ήτο ενέργεια οργής δι'όσα είχαν αποτολμηθή.

   Και λέγει,«Ηλί,Ηλί,λιμά σαβαχθανί»,δια να ιδούν ότι μέχρι και την τελευταίαν πνοήν Του τιμά τον Πατέρα του και δεν είναι αντίθεος.Δι'αυτό και έβγαλεν αυτήν την προφητικήν φωνήν,επιβεβαιώνων μέχρι της τελευταίας ώρας την Παλαιάν Διαθήκην.Μάλιστα όχι μόνον προφητικήν,αλλά και εβραϊκήν φωνήν,δια να τους φανή γνωστή και καταφανής.Και γενικώς με όλα δείχνει την συμφωνίαν Του προς Εκείνον που τον εγέννησεν.''

Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον