Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

''Τετέλεσται'' (μέρος 1ο)

 
   Αφού ο Χριστός κραύγασε επάνω στον σταυρό και άφησε την τελευταία του πνοή,οι δαίμονες από κάτω άρχισαν να πανηγυρίζουν.

Ξεκινούσε πλέον η βασιλεία τους που θα διαρκούσε για 3 μέρες.Εκείνοι όμως νόμιζαν πως θα διαρκούσε για πάντα.

Για 3 μέρες,η Γη ήταν ολοκληρωτικά δική τους.Οι νεκροί που ο Διάβολος είχε σκλαβώσει,είχαν πλέον χάσει και την τελευταία τους ελπίδα και δάκρυζαν αίμα από τον πόνο που τους προκαλούσαν οι δούλοι του Άρχοντα του Κακού.

Το σκοτάδι βασίλευσε.Ο Χριστός πέθανε.

Ο Διάβολος επάνω στον θρόνο του από τις νεκροκεφαλές,γέλασε τόσο δυνατά που ακούστηκε σε ολόκληρο το βασίλειό του.Ήταν ένα γέλιο ικανοποίησης και δίψας για όλα αυτά που ακολουθούσαν.Για την Γη που ήταν πλέον υπό την απόλυτη κυριαρχία του.Για τους ανθρώπους που ήταν πια ολοκληρωτικά σκλάβοι του.Ζωντανοί και νεκροί.

Οι κραυγές των νεκρών γέμιζαν τον πηχτό αέρα και τον σκοτεινό ουρανό του Άδη.Τώρα πλέον,ο Διάβολος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος.Τα πειθήνια όργανά του είχαν εκτελέσει στον ύψιστο βαθμό τις εντολές που τους είχε φυτεύσει στο μυαλό.

''Πώς άραγε μπορούν οι Ιουδαίοι να είναι τόσο ανόητοι και τόσο ευκολόπιστοι στους βρώμικους λογισμούς μου;''

Κάγχασε.

''Σκοτώσαμε τον Υιό του Θεού.Σαν πρόβατο παραδώθηκε στη σφαγή.Ήταν πιο εύκολο απ'όσο νόμιζα.Επιτέλους,η Κτίση μου ανήκει και ο Άνθρωπος θα είναι πλέον υπηρέτης μου.Όπως του αρμόζει.''

Θυμήθηκε την προηγούμενη κατάστασή του.Όταν ήταν ο Εωσφόρος.Θυμήθηκε τον φθόνο που ένιωσε με την δημιουργία του Ανθρώπου.Θυμήθηκε την πτώση του.Θυμήθηκε και ένιωσε...τους φόβους του μήπως χάσει το βασίλειό του.Μήπως χάσει όλα αυτά που έχτιζε από την αρχή όταν κέρδισε την ψυχή του Αδάμ και τον έριξε στη φυλακή του τάφου.Θυμήθηκε Εκείνον που καρφώθηκε στον σταυρό.

''Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή.Εκείνος που πιστεύει σε εμένα,ακόμη και αν πεθάνει,θα ζήσει.''

Γέλασε.

''Κούφια λόγια.Αυτός ήταν τελικά ο Υιός του Θεού που θα σήκωνε επάνω του την αμαρτία του κόσμου και ο Θεός θα έριχνε εμάς,τους εχθρούς του,κάτω από τα πόδια του;.Ανοησίες.Ο Χριστός θα ήταν μάλλον κανένας προφήτης χρισμένος από τον Θεό που είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.Άλλωστε,ήταν τόσο εύκολο να τον διαλύσουμε.Οι άνθρωποι σχεδόν όρμησαν επάνω του με μίσος μιας και τους είναι τόσο δύσκολο να απαλλαχθούν από την ασφάλεια των ηδονών που τους παρέχω εγώ.''

''Αν θέλεις να είσαι τέλειος,πήγαινε και πούλησε όλα τα υπάρχοντά σου,μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς και ακολούθα με''.

''Πόσο εύκολο να σκλαβώσεις τους ανθρώπους.Πόσο εύκολο τελικά να νικήσεις...τον Υιό του Θεού και να αφήσεις το αίμα του να ποτίσει την Γη.Να χορέψεις επάνω στο πτώμα της ελπίδας.Να διαλύσεις τις προσδοκίες των ανθρώπων.Να σφαγιάσεις την αγάπη και να ταΐσεις τα κομμάτια της στα σκουλήκια.Ο κόσμος μου ανήκει.''

Κάθισε στον θρόνο του και βροντοφώναξε τόσο πολύ που σείστηκε το βασίλειο των νεκρών.

''Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΕΘΑΝΕ".

Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου