Καλή Χρονιά

   Γράφει (μεταξύ πολλών) ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σχολιάζοντας το 3ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου:

''...θέλημα του Ουράνιου Πατέρα είναι να γίνει ο άνθρωπος μέτοχος του Αγίου Πνεύματος,και αφού αναγεννηθεί σε ασυνήθιστη και παράδοξη ζωή,να γίνει ο καταγόμενος από τη γη πολίτης του ουρανού.''

Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω (ή αν υπάρχει) πιο όμορφη ευχή για την νέα χρονιά απ'αυτό που γράφει ο άγιος Κύριλλος.Μάκαρι,κατά το μέτρο του δυνατού και του Θεού συνεργούντος,να γίνουμε ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πολίτες της βασιλείας του Χριστού μέσα στο νέο έτος (και σ'όλα τα έτη της ζωής μας που θα έρθουν).Γένοιτο για όλους!

Καλή και ευλογημένη χρονιά,

Ανάξιος

Δεν υπάρχει θεός

 Ναι,δεν υπάρχει.

Όντως,δεν υπάρχει.

Ο Θεός του μίσους,της μισαλοδοξίας,της κόλασης με τα πολλά καζάνια ή του παραδείσου με τα αγγελάκια και τα προβατάκια,της καταδίκης,της κατάκρισης,του εμπορίου,της ψεύτικης ελπίδας,της ηθικής,της κακίας.

Ο Θεός που διδάσκει η Δύση και μερικοί ντόπιοι...''ιεράρχες''.

Ναι,αυτός ο Θεός δεν υπάρχει.Δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ.

Εμείς οι άνθρωποι τον φτιάξαμε.Γιατί είμαστε πάντα έτοιμοι να καταδικάσουμε.Έτοιμοι να εκδικηθούμε.Έτοιμοι να τιμωρήσουμε.Έτοιμοι να μισήσουμε.Έτοιμοι να χτυπήσουμε.

Απ'αυτό καταλαβαίνει κανείς πως ο Θεός της Καινής Διαθήκης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΥΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.

Ποτέ και κανείς στην ανθρώπινη ιστορία δεν κατάφερε να συγχωρέσει τους φονιάδες του την ώρα του φονικού.Ποτέ κανείς δεν κατάφερε όχι μόνο να τους συγχωρέσει αλλά να θέλει και την σωτηρία της ψυχής τους.Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να παρατήσει όλα του τα πλούτη,τον θρόνο του,την ανάπαυσή του ή την ησυχία του για να τρέξει από πίσω και να κυνηγήσει εκείνους που τον απαρνήθηκαν και τον μίσησαν και μάλιστα να το κάνει γνωρίζοντας ότι θα τον απαρνηθούν ξανά.Ποτέ και κανείς.

Μέχρι που κάποτε σε μια σπηλιά,κάπου σε μια άσημη και άγνωστη πόλη της Ιουδαίας,από μια αγνή ψυχή τε και σώματι κοπέλα,γεννήθηκε Κάποιος.

Κάποιος που τον προσκύνησαν πρώτα άλογα ζώα.Ύστερα,απλοί και αγράμματοι ποιμένες και στην συνέχεια ειδωλολάτρες που η ιουδαϊκή θρησκεία τους θεωρούσε ακάθαρτους και μολυσμένους.

Ύστερα Εκείνος καταδιώχθηκε από την εξουσία.Γνώρισε την προσφυγιά σε χώρα μακρινή και μετά από καιρό γύρισε σ'ένα μικρό και ταπεινό σπίτι.Μέγαλωσε και έμαθε την δουλειά του μαραγκού.

Στην συνέχεια,βγήκε στον κόσμο για να φανερώσει την Αλήθεια.Βρήκε μερικούς άσημους ψαράδες και τους πήρε για μαθητές του.Μαζί με αυτούς κι έναν εφοριακό της εποχής εκείνης που οι Ιουδαίοι τον θεωρούσαν λόγω επαγγέλματος καταραμένο και βρώμικο.

Μια μέρα,ήρθε ένας ρωμαίος αξιωματικός,ειδωλολάτρης.Του ζήτησε βοήθεια με πόνο μα και πίστη.Δεν του την αρνήθηκε.Ήρθε μια γυναίκα από την Συρία και την Φοινίκη,ειδωλολάτρισσα κι αυτή,του μίλησε για το παιδί της ζητώντας ίαση με πίστη και επιμονή.Δεν της την αρνήθηκε.Ήρθε μια πόρνη που του έπλυνε τα πόδια με δάκρυα και τα σκούπισε με τα μαλλιά της.Της είπε πως η πράξη της θα διαλαληθεί στα πέρατα της Οικουμένης.Σε ποιά το είπε;Σε μια πόρνη...

Έτρωγε μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς.Με ανθρώπους που η κοινωνία τους θεωρούσε βδελύγματα και τους απέφευγε.Όπως κάνει και σήμερα.Τότε η εξουσία είπε να τον ξεφορτωθεί οριστικά.

Του χάρισε έναν θάνατο σταυρικό,τον πιο ατιμωτικό και επώδυνο που όπως γράφει ένας λατίνος συγγραφέας ''μάτι ανθρώπινο δεν μπορούσε να αντέξει αυτό το θέαμα''.Όταν μάλιστα τον μαστίγωναν πριν τον σταυρό,όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος,η γη ήθελε να ανοίξει τα σπλάγχνα της και να καταπιεί εκείνους που χτυπούσαν τον Δημιουργό της,μα Εκείνος την συγκρατούσε για να μην το κάνει.

Λίγο πριν ξεψυχήσει,φώναξε.Κράυγασε προσευχόμενος να συγχωρεθούν εκείνοι που έκαναν τον φόνο.Στη συνέχεια,ενταφιάσθηκε και μετά από τρεις μέρες,αναστήθηκε από τον τάφο.Όχι για να καταδιώξει τους φονιάδες του.Όχι για να αναγκάσει τους αρνητές του να πιστέψουν σ'Αυτόν με την βία.Όχι για να πάρει τα όπλα και να κυνηγήσει τους θεοκτόνους.Μα...να δώσει εντολή στους φίλους του.Να κηρύξουν την προαιώνια και τώρα αποκαλυφθείσα Αλήθεια στα πέρατα του πλανήτη και σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Όχι για να κερδίσει οπαδούς,όχι για να δημιουργήσει στρατούς και αυτοκρατορίες.Αλλά στο τέλος,να τραπεζώσει στην Βασιλεία του όλους εκείνους για τους οποίους έχυσε το Αίμα Του.Δηλαδή για όλους τους ανθρώπους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ.

Αδέλφια μου αγαπημένα,αδελφέ μου ομοφυλόφιλε,αδελφέ μου τρανσέξουαλ,αδελφή μου λεσβία,αδελφέ μου ναρκομανή,αδελφέ μου αλκοολικέ,αδελφέ μου κακοποιημένε,

δεν ξέρω από θεολογία.Ούτε ξέρω αν τα παραπάνω που έγραψα είναι σωστά.Ξέρω μόνο ένα πράγμα για Εκείνον που αγάπησα,τον Κύριο και Θεό όλων μας.Πως πριν από χρόνια,στα Γενέθλια Του,δεν με αρνήθηκε ενώ κολυμπούσα στην αμαρτία και η ψυχή μου ήταν πιο βρώμικη και από βόθρο αλλά με κάλεσε στο Σπίτι Του.Με δέχτηκε.Με αγκάλιασε.Στην καρδιά μου βασίλευε το σκοτάδι και Εκείνος το έδιωξε.

Δεν ξέρω για ποιον θεό μιλάνε μερικοί ''ιεράρχες''.Ξέρω όμως ένα κομμάτι της Αλήθειας το οποίο δίδαξαν οι Πατέρες μας.Ξέρετε ποιο είναι;

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός γράφει ο Μέγας Αθανάσιος.Για να αγιασθεί μέσω της ανθρώπινης φύσης του Θεού ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ γράφει ο Γρηγόριος Θεολόγος.Δεν υπάρχει πια Έλληνας ή Ιουδαίος,γυναίκα ή άνδρας,δούλος ή ελεύθερος αλλά όλοι είμαστε ένα πια εν Χριστώ Ιησού.

Αφήστε τις κραυγές του μίσους και της κακίας,ξεχάστε εκείνους που νομίζουν ότι αντιπροσωπεύουν τον Θεό και ελάτε.Δεχθείτε το προσκλητήριο του Χριστού,ντυθείτε το ένδυμα της αληθινής αγάπης και μπείτε στο τραπέζι που στήνει ο ίδιος στα Γενέθλιά Του.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σ'όλους.Η αγάπη του Χριστού να είναι πάντοτε μαζί σας.

ΔΟΞΑ ΤΗ ΑΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ

Άγιος Γερμανός της Αλάσκα

   Σήμερα,η Εκκλησία μεταξύ πολλών,τιμά την μνήμη ενός αγίου που είναι λίγο-πολύ άγνωστος προς τους εν Ελλάδι πιστούς.

   Πρόκειται για τον Άγιο Γερμανό της Αλάσκα που έζησε τον 19ο αιώνα ασκητεύοντας σε ένα νησί στην πολιτεία της Αλάσκα και σαν σήμερα το 1970 κατατάχθηκε με επίσημη πράξη από την Εκκλησία της Ρωσίας στην χορεία των αγίων.

Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:

Νεκρός για τον κόσμο (Άγιοι της Αμερικής)

OrthodoxWiki (Σύντομος βίος του αγίου μαζί με πρόσθετες σελίδες στα αγγλικά)

Saint Herman of Alaska Monastery (ιστοσελίδα του μοναστηριού του Αγίου Γερμανού)

Ακολουθία του Αγίου Γερμανού (του Χ. Μπούσια)

Απολυτίκιο

Ἀνατείλας ὡς ἄστρον εὐχῆς καὶ νήψεως ἐν Βαλαὰμ τῷ σεμνεὶῳ Εὐαγγελίου τὸ φῶς, εἰς Ἀλάσκας τοὺς αὐτόχθονας διέσπειρας ἀκολουθήσας ταῖς ὁδοῖς Ἀποστόλων, Γερμανέ, ἐν χρόνοις ὑστέροις, μάκαρ· καὶ νῦν Κυρίῳ πρεσβεύεις παθῶν ἡμῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Μεγαλυνάριο

Χαίροις, ἄνθος Μάνδρας τοῦ Βαλαάμ, τὸ ἐν τῇ Ἀλάσκᾳ ἑξανθῆσαν ἀσκητικῶς, Γερμανέ, καὶ πᾶσαν μυρίσαν οἰκουμένην ὀδμαῖς σεπτῶν καμάτων καὶ θείων λόγων σου.

Ταις αυτού αγιαίς πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός,ελέησον και σώσον ημάς

Καλή Παναγιά

Χαίρε η βύσσος η λευκοτάτη,και κεκλωσμένη Πανάμωμε,βάθος νοημάτων,εν τη διανοία,κλώσασα Παρθένε,Πνεύματιος αγίου,εξ ής εξυφάνθη η πορφυροχρυσόμικτος,επωμίς σαρκώσεως,των άνω δυνάμεων,τω ιεραρχούντι και τελεταρχούντι,Χριστώ υπέρ έννοιαν.

Χαίρε απαρακλήτου ψυχής μου,θυμηδεστάτη παράκλησις,χαίρε η γλυκεία,και πρωϊνή δρόσος,το εύκρατον χαίρε,και γαληνόν πνεύμα,ζεφείριος αύρα,πνοή τε αναψύχουσα,λεπτόν τε Πανάχραντε,και ηδύ ψιθύρισμα,και διασυρίζον,τους φλεγομένος πυρί των θλίψεων.

(''Θεοτοκάριον'' Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη,ποίημα Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού,ήχος βαρύς,Παρασκευή εσπέρας)

Για έναν φίλο...

Έτσι δεν γινόταν πάντοτε καλέ μου;

Έτσι έφυγαν οι καλοί.Μόνοι και ξαφνικά.

Όπως ο θεολόγος Γρηγόριος,μόνος με τρεις ανθρώπους,χαμένος σ'ένα βουνό του Πόντου,αποκλεισμένος από το χιόνι.

Έτσι και ο Μέγας Βασίλειος.Νέος,με πόνους τόσο δυνατούς που τον λύγιζαν στα δύο.

Έτσι και ο ιερός Χρυσόστομος,διωκόμενος από εξουσία,από βαρβάρους,από κρύο και ζέστη και από πείνα,συντροφιά μόνο με την προσευχή.

Έτσι δεν είναι καλέ μου δεσπότη;

Οι καλοί φεύγουν.Τους διαλέγει ο δικαιοκρίτης Κύριος,σαν τα ομορφότερα λουλούδια του αγρού για να λαμπρύνει τον μπαξέ Του.

Έτσι όπως λάμπρυνες και εσύ το ωμοφόριο με την παρουσία σου,το κουβαλάς τώρα μαζί σου εκεί στα ψηλά.Αμόλυντο και καθαρό όπως πρέπει να είναι.Καθαρός όπως ήσουν και εσύ.Όπως είσαι και εσύ γιατί...''δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι''.

Άρατε πύλας οι άρχοντες και υποδεχθείτε στην Βασιλεία του Χριστού έναν από τους αξιότερους ιεράρχες των τελευταίων αιώνων που ήταν αληθινά εις τύπον και τόπον Χριστού.

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ

Gay Pride

   Κήρυγμα του μακαριστού μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χατζή στις 8 Μαρτίου 1970 στον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας περί...Καρνάβαλου.Το εν λόγω κήρυγμα που μεταδώθηκε και εκ του ραδιοφώνου,εξόργισε το απριλιανό καθεστώς και οδήγησε την (υποταγμένη στην χούντα των Αθηνών) Ελλαδική Εκκλησία στην έκδοση απαγόρευσης προς κάθε ιεράρχη του Οικουμενικού Θρόνου να κηρύττει στον Μητροπολιτικό Ναό.

''Ἀδελφοί μου,

Τίποτε δὲν καυτηρίασε ὁ Κύριος τόσο πολύ, ὅσο τὴν ὑποκρισία.
Καὶ ὀρθῶς, εἰς αὐτὴν εἶδεν, ὅτι ὑπάρχει πάντοτε ὁ μεγαλύτερος παραπλανητικὸς κίνδυνος, δηλαδὴ τὸ ἑωσφορικὸν ἀγγελοφανὲς φῶς. Εἶναι πράγματι φοβερὴ ἡ δύναμις τῆς ὑποκρισίας. Τόσο γι᾿ αὐτὸν ποὺ τὴ ζῇ καὶ τὴν ἀσκεῖ, ὅσο καὶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴν ὑφίστανται. Καὶ εἶναι ἐπικίνδυνη ἡ ὑποκρισία, διότι ἀνταποκρίνεται πρὸς βαθύτατον ψυχολογικὸν αἴτημα τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ φανῆ αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι. Ἀκόμη καὶ ἐνώπιον τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. Καὶ ἔτσι ξεφεύγει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἁπλότητα καὶ φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὴν μετάνοιαν καὶ τὴν σωτηρίαν.

Σὲ λίγες ὧρες ἔξω ἀπὸ αὐτὸν τὸν ναόν, ἔξω ἀπὸ τὴν γαλήνην του, εἰς τοὺς δρόμους αὐτῆς τῆς Πολιτείας, θὰ παρελάσῃ ὁ Καρνάβαλος. Μὴ τὸν περιφρονήσετε καὶ μὴ τὸν χλευάσετε καὶ μὴ μὲ κατακρίνετε, ποὺ τὸν ἀναφέρω αὐτὴ τὴ στιγμή. Δὲν εἶναι καθόλου ἄσχετος μὲ τὸ μέγιστο πρόβλημα τῆς ὑποκρισίας. Νὰ τὸν προσέξετε ἐφέτος τὸν Καρνάβαλο μὲ σεβασμὸ καὶ βαθὺ στοχασμό. Εἶναι πανάρχαιο τὸ φαινόμενο καὶ εἶναι φαινόμενο βαθυτάτου καὶ ἀγχώδους αἰτήματος τῆς ψυχῆς τοῦ ἄνθρωπου, νὰ λυτρωθῇ ἀπὸ τὴν καθημερινή του ὑποκρισία μὲ μίαν ἔκφρασιν ἀνωνύμου, διονυσιακῆς νέας ὑποκρισίας.

Εἶναι τραγικὴ μορφὴ ὁ Καρνάβαλος.
Ζητεῖ νὰ λυτρωθῆ ἀπὸ τὴν ὑποκρισίαν ὑποκρινόμενος. 
Ζητεῖ νὰ καταλύσῃ ὅλες τὶς ποικίλες προσωπίδες, ποὺ φορεῖ κάθε μέρα μὲ μία νέα, τὴν πιὸ ἀπίθανη. 
Ζητεῖ νὰ ἐκκενώσῃ ὅ,τι ὑπάρχει ἀπωθημένο μέσα στὸ ὑποσυνείδητό του καὶ νὰ ἐλευθερωθῇ, ἀλλὰ ἐλευθερία δὲν ὑπάρχει, ἡ τραγωδία τοῦ Καρνάβαλου παραμένει ἄλυτη. Τὸ βαθύτατο αἴτημά του εἶναι νὰ μεταμορφωθῆ.

Ἐδῶ, λοιπόν, εἶναι ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας, κοντὰ στὸν Καρνάβαλο. Σ᾿ αὐτὸν ποὺ ζητεῖ μεταμόρφωση, τὸ κεντρικὸ κήρυγμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὴν μεταμόρφωσι. 
Νὰ μὴ τὸν καταδικάσουμε, λοιπόν, τὸν Καρνάβαλο, ἀλλὰ νὰ σταθοῦμε καὶ κάτω ἀπὸ τὴν προσωπίδα του νὰ ἀκούσωμε τὴν ἀγωνία του, τὴν ἔκκλησί του καὶ τὸ δάκρυ του. 
Ἐπαναλαμβάνω, τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ βαθύτερο κήρυγμα ζητεῖ ὁ Καρνάβαλος, περιφερόμενος εἰς τοὺς δρόμους τῆς Πολιτείας: Τὴ μεταμόρφωσι. 
Καὶ εἶναι ὁ εἰλικρινέστερος καὶ ἐντιμότερος τῶν ὑποκριτῶν.

Ἴσως θὰ νομίσετε, ὅτι ἀστειεύομαι. Ἀπολύτως ὄχι. Δὲν ὑπάρχει σοβαρώτερο πρόβλημα αὕτη τὴν ὥρα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία, καὶ μάλιστα ἡ Ὀρθόδοξος, ἡ δική μας Ἐκκλησία, νὰ νοηθῇ ὡς ἄσχετη πρὸς τὴ ζωή, πρὸς τοὺς καιρούς, πρὸς τὴν ἀγωνίαν αὐτῆς τῆς ὥρας, πρὸς τὰ φλέγοντα προβλήματα αὐτῆς τῆς στιγμῆς, ἁπλῶς ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη καὶ θεωροῦσα τὰ περὶ αὐτήν. Ὡς Ἐκκλησία εἴμεθα ἐμπεπλεγμένοι εἰς τὴν πορείαν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν περιπέτεια, ποὺ ὀνομάζεται Ἱστορία, ἄγουσα εἰς τὴν τελείωσιν τῶν ἐσχάτων.

Ὑποκρινόμενοι τὴν χθές, ἀπουσιάζομεν ἀπὸ τὴν σήμερον καὶ ἡ αὔριον ἔρχεται ἄνευ ἡμῶν. 
Ὁμιλῶν εἰς τὴν 4ην Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Γενεύης, εἶχον εἰπεῖ: «Ἡ χθὲς παρῆλθε πρὸ πολλοῦ, οὔτε κἂν τὴν σήμερον ζῶμεν, μᾶς προέλαβεν ἡ μεθαύριον». Τὸ ἐπαναλαμβάνω αὐτὸ σήμερον ἐντονώτερον. Διότι εἶναι ἡ πέραν τῆς αὐτάρκους ὑποκρισίας ἀλήθεια, ἡ ἁπλή, ἡ εὐκολωτέρα ἀντιμετώπισις τῶν προβλημάτων εἶναι νὰ τὰ χλευάσῃ καὶ νὰ τὰ κατακρίνῃ κανεὶς καὶ νὰ ἀντιπαρέλθῃ, ὅπως ὁ Ἱερεὺς καὶ ὁ λευΐτης τῆς Σαμαρειτικῆς παραβολῆς. Ἀλλὰ ἡ πληγὴ εἶναι ἐδῶ καὶ κράζει.

Ποιὸς μπορεῖ ὑπευθύνως νὰ μᾶς πῇ, ὅτι εἶναι ἔξω κάθε ἱστορικῆς, ἐξελικτικῆς πραγματικότητας ὅλα αὐτὰ τὰ συνταρακτικὰ γεγονότα καὶ φαινόμενα τῆς νέας γενεᾶς τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ἔξαλλος μουσική, οἱ ἔξαλλοι χοροί, ἡ ἔξαλλος ἐπένδυσις, ὅλη αὐτὴ ἡ παγκόσμιος ἐπανάστασις τῆς νεολαίας;
Άν ὅλοι οἱ μικρόνοες, ὅλοι οἱ ἐθελοτυφλοῦντες, ὅλοι οἱ παρελθοντολόγοι καὶ ἐγκαυχώμενοι διὰ τὴν ἀρετὴν τῆς ἐποχῆς των συνωμοτήσουν, διὰ νὰ κατακρίνουν ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος νὰ σταθῇ μὲ θεανδρικὴν κατανόησιν, ἐνανθρωπιζομένη ὅπως ὁ Κύριός της ἐν μέσῳ ἑνὸς νέου κόσμου, ποὺ ἔρχεται μακρόθεν, καὶ νὰ ἀκούσῃ αὐτὴ τὴν ἀγωνιώδη κραυγήν, ποὺ ἀναπηδᾶ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρούμενα ἀπὸ ἐμᾶς ἔξαλλα πράγματα. Κάτι ἔχει νὰ μᾶς πῇ μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα αὐτὸς ὁ κόσμος, ποὺ ἔρχεται νέος εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἱστορίας.

Τὰ νομιζόμενα ἔξαλλα δι᾿ ἡμᾶς τοὺς παλαιούς, ὅταν λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν τὸ φοβερὸν γεγονός, ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ τεραστία ἀπόστασις, ποὺ ὑπάρχει στὴ διαδοχὴ τῶν γενεῶν, δηλαδὴ ἡ γενεά, ἡ ὁποία ἔρχεται ἔπειτα ἀπὸ ἐμένα ἔχει ἀπόστασιν τριῶν γενεῶν. Πῶς ἔχομεν τὴν ἀξίωσιν νὰ τὴν κατανοήσωμεν ἡμεῖς αὐτὴν τὴν νέαν γενεάν, ποὺ ἔρχεται, ἐὰν δὲν εἴμεθα Ἐκκλησία Χριστοῦ συνεχῶς ἐνανθρωπίζομενη, συνεχῶς μεταμορφουμένη καὶ συνεχῶς μεταμορφώνουσα;

...

Δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν ὡς χριστιανικαὶ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι καὶ Ὁμολογίαι τοῦ κύματος αὐτοῦ τῶν ἐπερχομένων, ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν ὅλοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἶναι πλέον ἡ ὥρα νὰ λυτρωθῶμεν ἐκ τῆς ἀντιπατερικῆς ἰδέας, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μόνον μέχρις ἑνὸς ὁρισμένου σημείου τῆς Ἱστορίας ἦτο δυνατὸν νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν θείαν Ἀποκάλυψιν. Πρέπει, ἐπὶ πλέον τοῦ πατερικοῦ πνεύματος, νὰ ἀναλάβωμεν ὡς Ἐκκλησία τὴν θείαν ὑπευθυνότητα καὶ τόλμην καὶ γενναιότητα τῶν Πατέρων καὶ νὰ θεολογήσωμεν τὸν Χριστόν, τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὄχι μὲ νομοκρατικὴν φαρμακίδειον, φερ᾿ εἰπεῖν, σωματειακὴν ἀντίληψιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ, ζῶντος ἐν τῇ ἀναστάσει.

Ἀδελφοί μου,

Τώρα εἰσερχόμεθα εἰς τὴν Ἁγίαν Τεσσαρακοστὴν καὶ στὸ βάθος μᾶς ἀναμένει τὸ δράμα, τὸ θαῦμα καὶ τὸ βίωμα τῆς Ἀναστάσεως, τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν βίωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἂς πορευθῶμεν πρὸς αὐτὸ τὸ ὅραμα καὶ βίωμα, ὄχι ἀσυγχώρητοι, ὄχι μὴ συγχωρήσαντες, ὄχι ἐν νηστείᾳ ἁπλῶς κρέατος καὶ ἐλαίου, ὄχι ἐν ὑποκρισίᾳ, ἀλλὰ ἐν θείᾳ ἐλευθερίᾳ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ. Ἐν τῷ πνεύματι τῆς ἀληθείας, ἐν τῇ ἀληθείᾳ τοῦ πνεύματος.''

Δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν, ὁ πρωτότοκος υἱός μου Ἰσραήλ

Δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν, ὁ πρωτότοκος υἱός μου Ἰσραήλ, ἐμὲ ἐγκατέλιπε, πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξεν ἑαυτῷ φρέαρ συντετριμμένον, ἐμὲ ἐπὶ ξύλου ἐσταύρωσε, τὸν δὲ Βαραββᾶν ᾐτήσατο, καὶ ἀπέλυσεν, ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, καὶ ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, σὺ δὲ Ἰσραὴλ οὐκ ἐνετράπης, ἀλλὰ θανάτῳ με παρέδωκας. Ἄφες αὐτοῖς Πάτερ ἅγιε, οὐ γὰρ οἴδασι τὶ ἐποίησαν.

(Από τους Αίνους του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής που ψάλλονται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης)

   Ο π.Αλέξανδρος Σμέμαν τόνιζε πως στα τροπάρια των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος που αναφέρονται στο έγκλημα των Εβραίων,πρέπει στο πρόσωπο εκείνων να βλέπουμε τον εαυτό μας.Γιατί;

   Γιατί πολλές φορές κι εμείς,με λογισμούς και πράξεις εγκαταλείπουμε τον Χριστό.Προτιμούμε την διασκέδαση,την ψυχαγωγία,τις ηδονές,την καλή και γεμάτη ζωή,τα πάντα εκτός από Εκείνον.Σαν τον πρωτότοκο Ισραήλ Τον εγκαταλείπουμε,του γυρνάμε πλάτη και χωρίς να το καταλάβουμε πέφτουμε στο πηγάδι της αμαρτίας,της προδοσίας της αγάπης του Χριστού.Προτιμούμε να ελευθερώσουμε τον Βαραββά της καλοπέρασης,παρά τον Χριστό της δύσκολης μα πληρωτικής αγάπης.Κράζει μέσα μας η συνείδηση μας αλλά εμείς,πορευόμαστε τον δρόμο μας στρέφοντας τα νώτα μας στον Εσταυρωμένο.

   Και στο αποκορύφωμα...στο τελευταίο σκαλοπάτι της αμαρτίας και της προδοσίας...κράζει Εκείνος:''Πατέρα άγιε,συγχώρεσε τον,δεν ξέρει τι κάνει,δεν ξέρει ποιον εγκαταλείπει''.Αυτή η κραυγή αντηχεί στον αιώνα.Η κραυγή της αγάπης που την ώρα του φόνου,φώναζε για την συγχώρεση του φονιά και την ώρα της αμαρτίας,την ώρα που τον εγκαταλείπουμε,κραυγάζει πάλι για άφεση.

   Ο ήλιος έφριξε και η γη εσείσθη.Άραγε από το έγκλημα της χριστοκτονίας ή από το θέαμα του σταυρωμένου Δημιουργού που συγχωρούσε τα δημιουργήματα που έγιναν φονιάδες;Το έλεος και η αγάπη του Χριστού μένουν εις τον αιώνα,η αμαρτία όχι.

Ανακοίνωση ηγουμένου Μονής Δοχειαρίου

Αναδημοσίευση από Romfea

Εἶναι Πέμπτη μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Προσκαρτερῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὸ κελλίον μου, πληροφηρήθηκα τὴν ἀνακοίνωση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος τῆς Μητροπόλεως Καισαριανῆς.

Καὶ λέγω καθ᾽ ἑαυτόν: «Τόσες θαυματουργὲς εἰκόνες ὑπάρχουν ὀνομαστὲς στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ μόνον ἡ Γοργοϋπήκοος προσφέρεται στὸν κόσμο γιὰ προσκύνηση; Πόθεν Γοργοϋπήκοος στὴν Νέα Σιών; Καὶ μάλιστα προερχομένη ἀπὸ τὰ ψηλὰ πατριαρχικὰ δώματα;»

Πρὸ ἐτῶν συνάντησα Δοχειαρίτη μὲ τὸ ὄνομα Ὀνούφριος, πρώην προσμονάριο τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου καὶ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ πνευματικὸ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων.
Καὶ μοῦ ἐγχείρισε τάμα προσωπικό του γιὰ τὴν Παναγία τὴν Γοργοϋπήκοο τῆς Δοχειαρίου.
Λόγῳ τοῦ δεσμοῦ του μὲ τὴν Γοργοϋπήκοο, δὲν ἔπρεπε νὰ μοῦ μνημονεύση καὶ τὴν Γοργοϋπήκοο τῶν Ἱεροσολύμων;

Ποιά εἶναι ἡ ἱστορία τῆς εἰκόνας αὐτῆς καὶ ποιά τὰ θαύματα ποὺ διηγοῦνται; Δὲν πρέπει πρῶτα νὰ ἐξιστορήσουμε τὰ τοῦ προσκυνήματος καὶ ἔπειτα νὰ τὸ παρουσιάσουμε στὸν κόσμο;
Εἶναι ἀρκετὴ ἡ προσωνυμία, γιὰ νὰ προσκαλοῦμε τὸν κόσμο νὰ πέση καὶ νὰ προσπέση σ᾽ αὐτὴν τὴν εἰκόνα;

Θολὴ ἡ ἱστορία αὐτή. Μήπως πιάσαμε καλὰ τὸν σφυγμὸ τῆς ἐποχῆς μας, ὅτι οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν ἀπὸ κάπου νὰ πιαστοῦνε, καὶ πρέπει νὰ τοὺς τὸ παρουσιάσουμε γιὰ ἄγκυρα ἐλπίδας;
Δυστυχῶς, κατὰ τὰ τελευταῖα καὶ δύσκολα χρόνια τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό, προσπαθεῖ ἡ Ἐκκλησία μὲ λείψανα Ἁγίων καὶ μὲ Εἰκόνες νὰ τὸν ἐπαναφέρη στὴν ἰσιάδα τοῦ δρόμου.
Ὁ τρόπος αὐτὸς ἐπανευαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ἀπάτη. Πρέπει νὰ βρῆ ἡ Ἐκκλησία ἄλλους τρόπους νὰ ἐργαστῆ στὸ χωράφι ποὺ τῆς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.

Οἱ μακαριστοὶ πρόγονοί μου, ὅσιοι Ἀμφιλόχιος Μακρῆς καὶ Φιλόθεος Ζερβάκος, οὐδέποτε δέχονταν τὸν τρόπο αὐτὸν εὐαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου.

Μᾶλλον οἰκονομικὸς τρόπος εἶναι καὶ ὄχι πνευματικός.

Καὶ κατασκανδαλίζεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ πανέρι δίπλα στὴν Εἰκόνα καὶ τὴν σύναξη χρημάτων ἀπὸ τὸν πάμπτωχο ἑλληνικὸ λαό.

Διακονῶ τὴν Γοργοϋπήκοο τριάντα πέντε χρόνια, ὅπως παρέλαβα ἀπὸ τοὺς προγόνους μου.

Τώρα τί θὰ πῶ στὸν κόσμο καὶ μάλιστα στὸν σλαβικὸ κόσμο, ὁ ὁποῖος λατρεύει πραγματικὰ αὐτὸ τὸ ἅγιο εἰκόνισμα;

Πενήντα χρόνια διακονῶ τὴν Ἐκκλησία. Οὔτε μεταξωτὰ φόρεσα οὔτε ἐκμεταλλευθήκαμε τὴν Χάρη ποὺ ἔδωσε ἡ Παναγία σ᾽ αὐτὴν τὴν Εἰκόνα.

Ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ κράξω καὶ νὰ φωνάξω: «Ἀφῆστε αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ βρῆτε ἄλλους τρόπους νὰ στηρίξετε τὸ πλήρωμα, τὴν κληρονομία τοῦ Θεοῦ».

Παντοῦ παίζεται ἡ τυφλόμυγα, ὡραῖο παιδικὸ παγνίδι, ἀλλὰ ὄχι καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Συγχωρέστε με, τὸν πόνο μου ἐκφράζω καὶ τὸν φόβο μου.

«Μέγας εὐπορισμὸς ἡ εὐσέβεια» κατὰ τὸν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Κυριακή της Πεντηκοστής

Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα

Σήμερα,οι φοβισμένοι μαθητές γίνονται Απόστολοι που δεν θα δειλιάσουν μπροστά σε βασανιστήρια και θάνατο για χάρη του Χριστού

Σήμερα, οι άνθρωποι κάθε γενιάς στην ιστορία του χρόνου όποιοι κι αν είναι,ό,τι κι αν είναι,απ'όπου κι αν κατάγονται,γίνονται αδέλφια αληθινά εν Χριστώ Ιησού

Σήμερα,η χάρις του Αγίου Πνεύματος στολίζει κάθε σπιθαμή του σύμπαντος κόσμου

Σήμερα,η Εκκλησία θεμελιώνεται κι έχει για τρούλο της τον ουρανό,δάπεδο τα βουνά και τις πεδιάδες ενώ φωτίζεται από τον Ήλιο που δεν δύει

Σήμερα,ο ΚΑΘΕ άνθρωπος επάνω στον πλανήτη στον διάβα του χρόνου έχει στην ψυχή του ένα προσκλητήριο αγάπης και σχέσης από τον Κύριο της Δόξης

Σήμερα,το αιώνιο καράβι της Εκκλησίαςμε οδηγούς τους πνευματοφόρους Αποστόλους και πλήρωμα την ανθρωπότητα ξεκινάει το ταξίδι του.Προορισμός του η αιώνια αγκαλιά του Χριστού,η Βασιλεία των Ουρανών.

Γένοιτο!

Όπλο για τις Πανελλαδικές

Θα μπορούσα να γράψω πολλά κούφα λόγια για να σας δώσω όση δύναμη έχω για να δώσετε με την σειρά σας σε αυτή την μεγάλη μάχη που ξεκινάει την Δευτέρα.Γνωρίζω όμως από προσωπική εμπειρία πως όσο καλά και να είναι τα λόγια,ορισμένες φορές είναι μόνο λόγια.

Γνωρίζω πάλι από προσωπική πείρα,πως το άγχος θα σας τρώει,η πίεση θα είναι αφόρητη,ο φόβος,ο πανικός και δεν ξέρω τι άλλο.Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν σημασία όλα αυτά.Είναι απλά συναισθήματα που λίγο-πολύ θα εξαφανιστούν.Πολλώ δε μάλλον αν αποφασίσετε εσείς οι ίδιοι να τα εξαφανίσετε.Δίνετε μια μάχη άλλωστε απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα,ενός σάπιου κράτους.Μην τους αφήσετε να σαπίσουν και το μέλλον σας.Είναι στα δικά σας χέρια και στα χέρια του Θεού.Ενώστε τα!

Παρακλητικός κανόνας στην Υπεραγία Θεοτόκο για τους μαθητές

(Ποίημα μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

Ο άγιος που νίκησε την σοβιετική γραφειοκρατία

   Ο Άγιος Νεκτάριος της Όπτινα υπήρξε ο τελευταίος στάρετς (γέροντας) της Μονής της Όπτινα πριν αυτή κλείσει από το σοβιετικό καθεστώς.Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους του 20ου αιώνα.Περισσότερα για τον ίδιο εδώ.

   Παρακάτω,περιγράφεται από μια πνευματική κόρη του αγίου ένα θαύμα του που πραγματοποιήθηκε στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης.

Γνωρίζω μια πιστή και καλή χριστιανή,που είναι άνθρωπος προσευχής.Ο σύζυγός της όμως περιφρονεί τις νηστείες και είναι ασθενής στην πίστη.Ήταν πολύ φτωχοί και πουλούσαν τα τελευταία τους υπάρχοντα.Εκείνη πήγαινε στην εκκλησία μ'ευλάβεια και ζήλο,μα ο σύζυγός της την στενοχωρούσε συνεχώς και της έλεγε πως σκορπίζει στους παπάδες ό,τι έχει,και γι'αυτό θα πεθάνει από την πείνα.Πάνω στην απελπισία της λοιπόν παρά λίγο να εγκαταλείψει τον σύζυγό της,γιατί δεν άντεχε άλλο τις συνεχείς κατηγορίες του.Ευτυχώς όμως που με παρακάλεσε να ζητήσω την βοήθεια και την συμβουλή του Γέροντα.Εκείνος μου είπε πως πρέπει να κάνει παράκληση με πίστη στον άγιο Νικόλαο και ο Κύριος θα την βοηθήσει.Την ίδια μέρα αμέσως πούλησε κάποια αντικείμενα κι έκανε την παράκληση στην εκκλησία.Μόλις δύο μέρες αργότερα ο σύζυγός της συνάντησε ένα φίλο του,που του πρότεινε μια καλή δουλειά.Την αποδέχθηκε με μεγάλη χαρά.Στην Σοβιετική Ένωση όμως κανείς δεν μπορεί να δουλέψει,αν δεν είναι μέλος του κόμματος.Αλλά και χιλιάδες μέλη της Ενώσεως περιμένουν χρόνια να βρουν δουλειά!Πήγε λοιπόν ο άνεργος άνθρωπος να δει τον αρμόδιο που θ'αποφάσιζε για τον διορισμό του.Εκείνος του είπε βλοσυρά:
     -Απορώ και που ήρθες ακόμη.Δεν ξέρεις τους κανονισμούς;Δεν βλέπεις στην λίστα αναμονής χιλιάδες πριν από σένα;Και δεν είσαι καν μέλος του κόμματος!
     -Καταστρέφομαι,ικέτεψε ο άνεργος.Έστω μια φορά κάντε ένα καλό!Η ζωή μου κρέμεται στα χέρια σας!

   Και με τις ευχές του οσίου γέροντος Νεκταρίου το θαύμα έγινε.Του έδωσαν δουλειά με 120 ρούβλια τον μήνα (εξήντα δολλάρια) κι επιπλέον τεσσεράμισυ ρούβλια για τα καθημερινά του έξοδα,δηλαδή συνολικά περίπου 250 ρούβλια τον μήνα!Ενώ ακόμη και παλιοί διοικητικοί υπάλληλοι του σιδηροδρόμου έπαιρναν τριάντα με σαράντα ρούβλια το μήνα!Πήγαινε στην δουλειά του κι ερχόταν στο σπίτι του μια φορά τον μήνα σαν καλοδεχούμενος επισκέπτης.Δεν μπορείτε να φαντασθείτε το μέγεθος αυτού του θαύματος,όσοι δεν ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να πιάσεις δουλειά στην Σοβιετική Ένωση και πως αυτό είναι απολύτως αδύνατον για όποιον δεν είναι μέλος του κόμματος,πόσο μάλλον όταν κάθε μήνα απολύονται κατά δεκάδες,ακόμη κι εκείνοι που υπηρετούσαν επί δέκα ή δεκαπέντε χρόνια.
   
   Η σύζυγός του πέτυχε όμως με την πίστη της και την υπακοή της στην συμβουλή του Γέροντα τα πάντα:όχι μόνο βρήκε καλοπληρωμένη δουλειά ο σύζυγός της,αλλά,καθώς εκείνος δεν είναι στο σπίτι,αυτή μπορεί να προσεύχεται και να νηστεύει ανενόχλητη και επιπλέον αποκαταστάθηκαν οι μεταξύ τους σχέσεις.Όταν έφευγε μάλιστα,για ν'αρχίσει την δουλειά του,της είπε:''Προσευχήσου για μένα''.Το μόνο που μπορεί να αναφωνήσει κάποιος είναι ''Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού''!

''Όσιος Νεκτάριος,ο τελευταίος μεγάλος στάρετς της Όπτινα'' - Σταυροπηγιακή και Συνοδική Ιερά Μονή Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου - Κάλαμος,2006

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Από τον Ιερέα της Ανατολικής Εκκλησίας

Η πιό βαθιά θεολογία στην συνάντηση του Χριστού με την Σαμαρείτιδα δεν υπάρχει τόσο στους λόγους Του με αυτήν, πού άλλωστε από μόνοι τους είναι βαθύτατα θεολογικοί και καίριοι για την ευαγγελική διδασκαλία, αλλά στην καθ εαυτή συνάντηση τους!

Την συναντά στο πηγάδι πού ο πατριάρχης του Ισραήλ συνήψε διαθήκη με τον Θεό. Εκεί ο Χριστός συνάπτει διαθήκη με την Εκκλησία στο πρόσωπο της εξ εθνών Σαμαρείτιδος.

Είναι ο Θεός πού μίλησε στον παλαιο κόσμο και τώρα εγκαινιάζει και τον καινό. Είναι ο δημιουργός του ύδατος και τώρα χορηγός τους ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον.

Στην Παλαιά Διαθήκη συνάπτει διαθήκη και μιλάει με τους αγίους. Εδώ συνομιλεί με την αιρετική, την πόρνη ,την αλλόφυλη, την γυναίκα πάνω απ όλα, στην οποία κατά τα παλαιά ειθισμένα ήταν αντιθρησκευτικό για έναν ραββίνο να της μιλήσει δημόσια.Στην Παλαιά Διαθήκη κατά την μεσημβρία και ημέρα έκτη ο άνθρωπος, η Εύα, απώλεσε την ευλογία. Εδώ όμως κατά την έκτη ώρα η Σαμαρείτις βρήκε την σωτηρία! Τί θαυμαστός παραλληλισμός!

Ο Χριστός αποκαλύπτεται όχι σε προφήτη, αλλά σε πεπτωκότα άνθρωπο, σε χαμένο πρόβατο.

Αλλά και η Σαμαρείτιδα φαίνεται πώς έχει κάποια αξία. Βαθείς προβληματισμούς, σωστές ερωτήσεις, πνευματικά ορθές απορίες και μετά ιεραποστολικό ζήλο μεγαλύτερο και από τον ζήλο των δώδεκα ίσως.

Στην σκηνή του φρέατος έχουμε μια σκηνή αποκαλυπτική του Θεού στον κόσμο του. Μια εν σαρκί Θεοφάνεια με πνευματικές συζητήσεις και αποκαλύψεις.

Και αυτό το παραπλανημένο πλάσμα του μοιάζει σαν το πιό πολύτιμο πρόσωπο πάνω στην γη για τον ίδιο τον Χριστό.Αυτό από μόνο του είναι η πιό ισχυρή θεολογική αλήθεια!

Προσκυνηματικές ευκαιρίες

Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκον σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου Κύριε

9 - 13 Μαΐου 

Άγιος Δαυίδ ο Γέρων

(Η οδός Τριών Ιεραρχών ξεκινάει στην γωνία,λίγα μέτρα πιο κάτω από την στάση)

10 - 24 Μαΐου

Αγία Βαρβάρα

Εδώ υπάρχει το πρόγραμμα των λειτουργικών συνάξεων

Εδώ υπάρχει ο χάρτης διαδρομής από την στάση μετρό ''Αγία Μαρίνα'' (γραμμή Μ3)

(Από την στάση του μετρό,ο ναός απέχει σχεδόν 800 μέτρα.Εάν δεν θέλετε να περπατήσετε,μπορείτε εναλλακτικά,να διασχίσετε με προσοχή την Ιερά Οδό και από απέναντι να πάρετε το λεωφορείο 837 και ύστερα από δύο στάσεις να κατεβείτε στην στάση ''Αγία Βαρβάρα''.Ανηφορίζοντας θα βρείτε τον ιερό ναό στα 200 μέτρα)

13 - 18 Μαΐου

Αγία Μαρίνα

Εδώ υπάρχει ο χάρτης πρόσβασης στον Ιερό Ναό (Λεωφ. Θησέως 50,Εκάλη)

(Από την Ομόνοια με τον ΗΣΑΠ μπορείτε να κατεβείτε στην στάση Κηφισιάς.Ύστερα,προχωρείστε προς την Πλατεία Κηφισιάς και από εκεί με τα λεωφορεία 507,509,535,536 και μετά από 15 στάσεις,κατεβείτε στην στάση ''Πλατεία Κέννεντυ''.Ο ναός βρίσκεται 150 μέτρα πιο πίσω από την στάση)

Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελεήσον και σώσον ημάς

''Ιδού σκοτία και πρωί''

Ἰδοὺ σκοτία καὶ πρωΐ, καὶ τί πρὸς τὸ μνημεῖον Μαρία ἕστηκας, πολὺ σκότος ἔχουσα ταῖς φρεσίν; ὑφ' οὗ ποῦ τέθειται ζητεῖς ὁ Ἰησοῦς. Ἀλλ' ὅρα τοὺς συντρέχοντας Μαθητάς, πῶς τοῖς ὀθονίοις καὶ τῷ σουδαρίῳ, τὴν Ἀνάστασιν ἐτεκμήραντο, καὶ ἀνεμνήσθησαν τῆς περὶ τούτου Γραφῆς. Μεθ' ὧν, καὶ δι' ὧν καὶ ἡμεῖς, πιστεύσαντες, ἀνυμνοῦμέν σε τὸν ζωοδότην Χριστόν.

(Στο 2:40 ο Θ.Στανίτσας ψάλλει το Ζ' εωθινό)

 

Eγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.