''Ο Κύριος όμως,επειδή ήταν ο Θεός,γνωρίζοντας τις σκέψεις αυτού (του Διαβόλου),δεν μίσησε τους Φαρισαίους που ενεργούσαν παρακινούμενοι από εκείνον (διότι πώς ήταν δυνατό αυτό,τη στιγμή που από τη φύση του είναι αγαθός;),αλλά με την αγάπη του προς αυτούς πολεμούσε εκείνον που τους παρακινούσε,και εκείνους που παρακινούνταν απ'αυτούς επειδή μπορούσαν να μη δεχθούν την επενέργειά του,συγκατατίθονταν όμως,εξ'αιτίας της αδιαφορίας τους,με τη θέλησή τους σ'εκείνον που τους υποκινούσε,τους νουθετούσε,τους έλεγχε,τους κατηγορούσε,τους ταλάνιζε,δεν σταματούσε να τους ευεργετεί,ενώ βλασφημούνταν έδειχνε μακροθυμία,ενώ έπασχε έδειχνε υπομονή,και γενικά έδειχνε προς αυτούς όλα τα έργα της αγάπης,ενώ εκείνον που τους υποκινούσε τον πολεμούσε με τη φιλανθρωπία του προς εκείνους που δέχονταν την επενέργειά του.
Πω πω παράξενος πόλεμος!Αντί για μίσος,έδειχνε την αγάπη του,και με την αγαθότητά του πολεμούσε τον πατέρα της κακίας.
Εξαιτίας αυτού,αφού υπέμεινε από αυτούς τα τόσα πολλά κακά,ή καλύτερα για να μιλήσουμε πιο σωστά,για χάρη αυτών αγωνίσθηκε,όπως ταίριαζε σε άνθρωπο,μέχρι θανάτου υπέρ της εντολής της αγάπης,και αφού ύψωσε την τέλεια νίκη εναντίον του διαβόλου,φόρεσε για μας το στεφάνι της Αναστάσεως,και έτσι ο νέος Αδάμ ανανέωσε τον παλαιό.Και αυτό σημαίνει εκείνο που λέγει ο θείος Απόστολος,«αυτό το φρόνημα να υπάρχει μέσα σας,το οποίο υπήρχε και στον Ιησού Χριστό» (Φιλιπ. 2:5),και τα όσα λέγονται στη συνέχεια.
Αυτός ήταν λοιπόν ο σκοπός του Κυρίου,στον Πατέρα δηλαδή να υπακούσει προς χάρη μας σαν άνθρωπος μέχρι θανάτου,φυλάσσοντας την εντολή της αγάπης,ενώ τον διάβολο να πολεμήσει με τα παθήματα που δέχθηκε απ'αυτόν,υπομένοντας αυτά από τους Γραμματείς και Φαρισαίους,που δέχονταν την επενέργεια αυτού,και έτσι,με το να νικηθεί με τη θέλησή του,νίκησε εκείνον που έλπισε να τον νικήσει,και λύτρωσε τον κόσμο από την εξουσία αυτού.''
Λόγος Ασκητικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου