Η απάντηση έρχεται από την μακρυνή μας Αλεξάνδρεια.Γύρω στον 4ο αιώνα μετά τον Χριστό.
Η θαλασσινή αύρα της θορυβώδους Αλεξάνδρειας ταράσσεται από τις διδασκαλίες ενός ιερέα.Ενός ιερέα που ήξερε να χειρίζεται τον λόγο,ήταν γοητευτικός,καλοσχηματισμένος και σ'ένα βαθμό σαγηνευτικός.Γνώριζε απίστευτα καλά τις Γραφές και μπορούσε να πείσει τον καθένα για την ορθότητα των λόγων του που δίδασκαν πως ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ομοούσιος με τον Θεό Πατέρα αλλά κτίσμα,εμποτισμένο με θειότητα.Δεν ήταν άλλος από τον Άρειο,τον πανούργο πρωτοπρεσβύτερο που συντάραξε την Εκκλησία για αιώνες.
Απέναντί του,είχε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο,έναν άνθρωπο με γνώσεις και καλή καρδιά,όμως ελάχιστη ψυχική δύναμη και σθένος.Ο Αλέξανδρος όμως ήταν ευλογημένος από τον Θεό.Είχε για διάκονό του ένα νέο παιδί που χοροστάτησε μαζί του στην Α' Οικουμενική Σύνοδο.Στην όψη ασθενικό και αδύναμο,μα στη ματιά του υπήρχε κάτι διαφορετικό.Μια φλόγα,ένα πάθος,μια λάμψη μονάχα του αδαμάντινου χαρακτήρα του και της σιδερένιας θέλησής του.Ήταν εκείνος που για τα επόμενα χρόνια θα έπαιρνε στους ώμους του την Ορθοδοξία και το όνομά του θα μακαριζόταν για αιώνες αργότερα.Ήταν ο Αθανάσιος ο Μέγας.
Ζωή ταραχώδης με 18 ολόκληρα χρόνια στην εξορία,μακριά από την Αλεξάνδρεια.Γεμάτος θάρρος και αγάπη για την ορθόδοξη πίστη δεν δίστασε να τα βάλει μερικές φορές και με τον ίδιο τον αυτοκράτορα,τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.Η σιδερένια του θέληση και η ορθότητα των ιδεών του όπως και το τεράστιο ποιμαντικό του έργο,τρόμαζε τους αντιπάλους του που πάλευαν με νύχια και με δόντια να τον λυγίσουν.Δεν το κατάφεραν ποτέ.Ο ίδιος,χωρίς ίχνος υπερηφάνειας και εγωκεντρισμού,ζητούσε πολλές φορές την βοήθεια και την συμβουλή των Πατέρων της Ερήμου,και ιδιαιτέρως του φίλου του,του Μεγάλου Αντωνίου.Μια φορά μάλιστα,που οι αντίπαλοί του διοργάνωσαν σύνοδο για να τον καταδικάσουν και να τον καθαιρέσουν,εκείνος εμφανίστηκε ενώπιόν τους έχοντας μαζί του ως συνοδοιπόρους και υποστηρικτές,περισσότερους από 60 Πατέρες της Ερήμου που είχαν ακόμη εμφανή τα σημάδια των διωγμών της αυτοκρατορικής Ρώμης και στέκονταν στο πλευρό του Μεγάλου Αθανασίου για να στηρίξουν την Ορθόδοξη πίστη.Όπως ήταν αναμενόμενο,οι αντίπαλοί του,αποστομώθηκαν.
Ένα άλλο περιστατικό είναι ενδεικτικό του ήθους του.Όταν με διάφορες παρανομίες και ραδιουργίες,οι αντίπαλοί του κατάφεραν να τον καθαιρέσουν,ο αυτοκράτορας τότε,στέλνει την φρουρά με εντολή να δολοφονήσει τον απείθαρχο στις κρατικές εντολές ιεράρχη.Έτσι,ενώ στον καθεδρικό ναό της Αλεξάνδρειας ελάμβανε χώρα μια ακολουθία,χοροστατούντος του Αθανασίου,η φρουρά όρμησε μέσα προσπαθώντας να εντοπίσει τον ιεράρχη και τον δολοφονήσει.Οι διάκονοι και ο λαός παρακαλούσαν τον Αθανάσιο να εγκαταλείψει άμεσα το ναό και να σωθεί.
''Δεν θα φύγω μέχρι να βεβαιωθώ πως είστε όλοι καλά'',ήταν η απάντησή του.
Εντέλει,λόγω του σκοταδιού και του πλήθους,ο Αθανάσιος κατάφερε να σωθεί και πήγε προς την έρημο όπου με επιστολές συνέχισε το ποιμαντικό του έργο.Ύστερα από τους συνεχείς διωγμούς και τις κακουχίες,χωρίς να χάσει ποτέ την μαχητικότητά του,παραδίδοντας ένα συγγραφικό έργο που μέχρι σήμερα,17 αιώνες μετά,αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε έρευνα και στύλο ελπίδας για κάθε ορθόδοξο χριστιανό,ο Αθανάσιος αποθέτει στον Δημιουργό την ψυχή του,στις 2 Μαΐου του 373.
Είχε κερδίσει επάξια τον τίτλο Μέγας,κυρίως επειδή δεν τον ζήτησε,δεν τον απαίτησε και δεν τον αναγνώρισε στον εαυτό του ποτέ.Αιώνιο υπόδειγμα ορθόδοξου ιεράρχη,ατελείωτη πηγή ορθόδοξης πνευματικότητας,καθημερινό παράδειγμα προς μίμησιν για κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως.
''Πρώτα από όλα να πιστεύσης εις ένα
Θεόν,Πατέρα,παντοκράτορα,ποιητήν των ορατών και των αοράτων,και εις τον
μονογενή αυτού Υιόν,τον Ιησούν Χριστόν,ο οποίος είναι ομοούσιος και καθ’όλα
ισοδύναμος προς τον Πατέρα και υπάρχει προ των αιώνων.Ομοίως και εις το Πνεύμα
το άγιον,το οποίον υπάρχει μαζί με τον Πατέρα και τον Υιόν,αποστέλλεται δε από
τον Πατέρα και χορηγείται δια του Υιού.Πατήρ,Υιός και άγιον Πνεύμα,τρεις
υποστάσεις,αλλά ένας Θεός,μία δύναμις και ένα βάπτισμα έχομεν.''
(''Περί Ασκήσεως'')
Ταις του Αγίου Αθανασίου πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου