Αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα

Σήμερον ὁ ᾍδης στένων βοᾷ, κατελύθη μου ἡ ἐξουσία, ἐδεξάμην θνητόν, ὥσπερ ἕνα τῶν θανόντων, τοῦτον δὲ κατέχειν ὅλως οὐκ ἰσχύω, ἀλλ’ ἀπολῶ μετὰ τούτου, ὧν ἐβασίλευον, ἐγὼ εἶχον τοὺς νεκροὺς ἀπ’ αἰῶνος, ἀλλὰ οὗτος ἰδοὺ πάντας ἐγείρει. Δόξα Κύριε τῷ Σταυρῷ σου, καὶ τῇ ἀναστάσει σου  

''Ο επονείδιστος θάνατος απάλλαξε τον κόσμο από την ντροπή,και αυτός που γέννησε τις δροσοσταλίδες και μετρά τις σταγόνες της θάλασσας,αποδεχόμενος στο πρόσωπό του εμπτύσματα των Ιουδαίων,στέγνωσε τον κατακλυσμό της αμαρτίας.

Ο Δεσπότης καλύπτεται μέσα στον τάφο,αλλά δεν περικλείεται μαζί και η δεσποτική πρόνοια για το σύμπαν,ούτε των υβριστών του το πλημμέλημα προκαλεί την καταστροφή του παντός,αλλά και στον τάφο μένει ο πλάστης,και το σύμπαν το ηνιοχεί με ευταξία.Γιατί βέβαια δεν υπέμεινε θέλοντας ο πλάστης σταυρό και θάνατο και ραπίσματα και εμπτύσματα και κάθε κακοποίηση για να προκαλέσει το γενικό όλεθρο,αλλά για ν’απαλλάξει τους ανθρώπους από αυτόν.

Σκεπάζεται μέσα στον τάφο ο Δεσπότης,και όχλος αχάριστων δούλων αφού ασφάλισαν τον τάφο κάθεται γύρω του.Τον ασφάλισαν σαν θησαυρό,και βλέποντας τον πλούτο της σωτηρίας να τον αντλούν άλλοι από εκεί με τη δύναμη της πίστης,οι ίδιοι πιεζόμενοι από εσχάτη πενία οδηγούν από απιστία άθλια τη ζωή τους στον όλεθρο.Γνωρίζουν την ανάσταση,αλλά την κρύβουν.'' 

Άγιος Φώτιος ο Μέγας