Για τους επαναστάτες

 Έρχονται μερικές στιγμές που χαζεύεις την Ιστορία και χαζεύεις και τον εαυτό σου.

  Αναρωτιέσαι.Τι σε κάνει χριστιανό;Ο εκκλησιασμός;Η ελεημοσύνη;Οι νηστείες;Οι μετάνοιες;

  Και βλέπεις εκείνους που έπιασαν την ουσία,έστω και αν δεν ήταν ''παιδιά της Εκκλησίας'' με την στενή έννοια.Άλλωστε,το πάγχρυσο στόμα της Ορθοδοξίας τονίζει πως η Εκκλησία δεν είναι μερικοί τοίχοι και άλλες τόσες αγιογραφίες μα πρωτίστως βίωμα και ήθος.

  Δεν ξέρω πως να συνεχίσω.Δεν ξέρω τι να γράψω για εκείνους που είχαν τα κότσια να πετύχουν πράγματα που εγώ δεν κατάφερα.Να γκρεμίσουν τον εγωισμό τους και να αφιερώσουν την ψυχή τους σ'έναν αγώνα για ένα ομορφότερο αύριο διαγράφοντας από πάνω τους τον φόβο του θανάτου.Γι'αυτό και ήταν κάτι που εγώ δεν έχω καταφέρει να γίνω,έστω και αν είμαι κοντά σε εκκλησιές,δηλαδή πραγματικοί χριστιανοί ορθόδοξοι διαλύοντας τον εγωισμό τους και βάζοντας μπροστά την αγάπη,όχι την φιλαυτία,αλλά την ΑΓΑΠΗ για εκείνους που θα έρθουν και τους αξίζει να βρουν κάτι ομορφότερο από αυτό που εκείνοι είχαν.

  Αυτή είναι και η ουσία της πίστης μάλλον.Οι νηστείες στο κάτω κάτω είναι εύκολες,το ίδιο και οι ελεημοσύνες (εάν τα κάνεις επιφανειακά).Το να ξεφύγεις όμως από τον εγωισμό σου,την υπερηφάνεια σου και ακολουθήσεις την αγάπη θυσιάζοντας τον εαυτό σου όπως έκανε Εκείνος,τότε ναι,τότε είναι σαν να έχεις κάνει χίλιες νηστείες και να έχεις δώσει την μεγαλύτερη ελεημοσύνη που θα μπορούσες ποτέ.Τότε είσαι στα αλήθεια μαθητής Του,ακόμη και αν είσαι έξω από το ποίμνιό Του.

   ''Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχή.Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντα του ήταν δικό του,αλλά όλα τα είχαν κοινά.Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε.Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του.Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα.Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν,κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν,και το έθεταν στην διάθεση των αποστόλων.Απ'αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του''  (Πράξεις των Αποστόλων 4:32-35)

   ''Δεν φρίττεις,άνθρωπε,δεν κοκκινίζεις από ντροπή,όταν χαρακτηρίζεις επιτιθέμενον αυτόν που παλεύει για το ψωμί του;Αυτός αν και φέρεται επιθετικά,ωστόσο δικαιούται τη συμπάθειά μας,γιατί τόσο πολύ πιέζεται από την πείνα,ώστε αναγκάζεται να φορέσει το προσωπείο της επιθετικότητας...Και πρέπει να σου πω ακόμα πως αυτός που επιτίθεται στην πραγματικότητα είσαι εσύ,γιατί αν και έρχεσαι τακτικά στην Εκκλησία και ακούς τα κηρύγματα μου,στην αγορά εν τούτοις προτιμάς και το χρυσάφι και τις επιθυμίες και τις ανθρώπινες φιλίες σου,παρά τις δικές μου προτροπές'' (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

   Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν της δικαιοσύνης,ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών.