Αμβροσιολογίας το ανάγνωσμα

   ''Περί Αγάπης'' - (Patrologia Graeca,τόμος 63,στ. 567-580)

''Ώστε,λοιπόν,λένε,αν είναι εχθροί μας και ειδωλολάτρες δεν θα πρέπει να τους μισούμε;

Την μεν πίστη τους πρέπει να μισούμε,εκείνους όμως όχι.Όχι τον άνθρωπο,αλλά την κακή πράξη και την εσφαλμένη γνώμη.Ο μεν άνθρωπος είναι έργο του Θεού,η δε πλάνη είναι έργο του διαβόλου.

Γιατί αν πρέπει να μισούμε τους εχθρούς του Θεού,τότε πρέπει να μισούμε όχι μόνο τους ασεβείς,αλλά και τους αμαρτωλούς,και έτσι θα γίνουμε χειρότεροι   από τα  θηρία,αποστρεφόμενοι τους πάντες και υπερηφανευόμενοι από ανοησία,όπως εκείνος ο Φαρισαίος.Δεν παρήγγειλε τέτοια πράγματα ο Παύλος.Αλλά τι;«Νουθετείτε τους ατάκτους,παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους,αντέχεσθε των ασθενών,μακροθυμείτε προς πάντας» (Α' Θεσ. 5,14).Τι όμως εννοεί,λένε,όταν λέει:«Εί τις ουχ υπακούει τον λόγον ημών δια της επιστολής,τούτον σημειούσθε και μη συναναμίγνυσθε αυτώ» (Β' Θεσ. 3,14);Μάλιστα αυτό έχει λεχθεί για αδελφούς.Πλην δεν έχει λεχθεί απλά αυτό,αλλά και αυτό με καλωσύνη.Μη παραλείψεις όμως και τα επόμενα,αλλά πρόσθεσε και αυτά που ακολουθούν.Όταν είπε «μη συναναμίγνυσθε» πρόσθεσε: «Και μη ως εχθρόν ηγείσθε,αλλά νουθετείτε ως αδελφπόν» (Β' Θεσ. 3,15).Βλέπεις πως παρήγγειλε να μισούμε την κακή πράξη και όχι τον άνθρωπο.

Είναι έργο του διαβόλου να δημιουργεί έχθρα μεταξύ μας,που προσεπάθησε πολύ να εξαφανίσει την αγάπη,για να αποκόψει τον δρόμο της διόρθωσης και εκείνον μεν να κρατήσει στην πλάνη,εσένα δε στην απιστία και στο μίσος,έτσι ώστε να αποκλείσει την δυνατότητα σωτηρίας εκείνου.Όταν ο ιατρός μισεί τον άρρωστο και φεύγει και ο άρρωστος αποστρέφεται τον ιατρό,πώς θα γίνει καλά ο άρρωστος όταν αυτός δεν καλεί τον ιατρό,ούτε ο ιατρός πηγαίνει στον άρρωστο;Για ποιό λόγο τον αποστρέφεσαι και τον αποφεύγεις;Επειδή είναι ασεβής;Γι'αυτό λοιπόν είναι ανάγκη να τον πλησιάσεις και να τον θεραπεύσεις,για να σηκώσεις από το κρεββάτι τον ασθενή.Αν είναι ανίατη η ασθέναι,εσύ έχεις λάβει εντολή να κάνεις το καθήκον σου.Γιατί και ο Ιούδας έπασχε από ανίατη νόσο,ο Θεός όμως δεν έπαυσε να προσπαθεί να τον θεραπεύσει.''

Καλή Χρονιά

   Γράφει (μεταξύ πολλών) ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σχολιάζοντας το 3ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου:

''...θέλημα του Ουράνιου Πατέρα είναι να γίνει ο άνθρωπος μέτοχος του Αγίου Πνεύματος,και αφού αναγεννηθεί σε ασυνήθιστη και παράδοξη ζωή,να γίνει ο καταγόμενος από τη γη πολίτης του ουρανού.''

Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω (ή αν υπάρχει) πιο όμορφη ευχή για την νέα χρονιά απ'αυτό που γράφει ο άγιος Κύριλλος.Μάκαρι,κατά το μέτρο του δυνατού και του Θεού συνεργούντος,να γίνουμε ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πολίτες της βασιλείας του Χριστού μέσα στο νέο έτος (και σ'όλα τα έτη της ζωής μας που θα έρθουν).Γένοιτο για όλους!

Καλή και ευλογημένη χρονιά,

Ανάξιος

Δεν υπάρχει θεός

 Ναι,δεν υπάρχει.

Όντως,δεν υπάρχει.

Ο Θεός του μίσους,της μισαλοδοξίας,της κόλασης με τα πολλά καζάνια ή του παραδείσου με τα αγγελάκια και τα προβατάκια,της καταδίκης,της κατάκρισης,του εμπορίου,της ψεύτικης ελπίδας,της ηθικής,της κακίας.

Ο Θεός που διδάσκει η Δύση και μερικοί ντόπιοι...''ιεράρχες''.

Ναι,αυτός ο Θεός δεν υπάρχει.Δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ.

Εμείς οι άνθρωποι τον φτιάξαμε.Γιατί είμαστε πάντα έτοιμοι να καταδικάσουμε.Έτοιμοι να εκδικηθούμε.Έτοιμοι να τιμωρήσουμε.Έτοιμοι να μισήσουμε.Έτοιμοι να χτυπήσουμε.

Απ'αυτό καταλαβαίνει κανείς πως ο Θεός της Καινής Διαθήκης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΥΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.

Ποτέ και κανείς στην ανθρώπινη ιστορία δεν κατάφερε να συγχωρέσει τους φονιάδες του την ώρα του φονικού.Ποτέ κανείς δεν κατάφερε όχι μόνο να τους συγχωρέσει αλλά να θέλει και την σωτηρία της ψυχής τους.Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να παρατήσει όλα του τα πλούτη,τον θρόνο του,την ανάπαυσή του ή την ησυχία του για να τρέξει από πίσω και να κυνηγήσει εκείνους που τον απαρνήθηκαν και τον μίσησαν και μάλιστα να το κάνει γνωρίζοντας ότι θα τον απαρνηθούν ξανά.Ποτέ και κανείς.

Μέχρι που κάποτε σε μια σπηλιά,κάπου σε μια άσημη και άγνωστη πόλη της Ιουδαίας,από μια αγνή ψυχή τε και σώματι κοπέλα,γεννήθηκε Κάποιος.

Κάποιος που τον προσκύνησαν πρώτα άλογα ζώα.Ύστερα,απλοί και αγράμματοι ποιμένες και στην συνέχεια ειδωλολάτρες που η ιουδαϊκή θρησκεία τους θεωρούσε ακάθαρτους και μολυσμένους.

Ύστερα Εκείνος καταδιώχθηκε από την εξουσία.Γνώρισε την προσφυγιά σε χώρα μακρινή και μετά από καιρό γύρισε σ'ένα μικρό και ταπεινό σπίτι.Μέγαλωσε και έμαθε την δουλειά του μαραγκού.

Στην συνέχεια,βγήκε στον κόσμο για να φανερώσει την Αλήθεια.Βρήκε μερικούς άσημους ψαράδες και τους πήρε για μαθητές του.Μαζί με αυτούς κι έναν εφοριακό της εποχής εκείνης που οι Ιουδαίοι τον θεωρούσαν λόγω επαγγέλματος καταραμένο και βρώμικο.

Μια μέρα,ήρθε ένας ρωμαίος αξιωματικός,ειδωλολάτρης.Του ζήτησε βοήθεια με πόνο μα και πίστη.Δεν του την αρνήθηκε.Ήρθε μια γυναίκα από την Συρία και την Φοινίκη,ειδωλολάτρισσα κι αυτή,του μίλησε για το παιδί της ζητώντας ίαση με πίστη και επιμονή.Δεν της την αρνήθηκε.Ήρθε μια πόρνη που του έπλυνε τα πόδια με δάκρυα και τα σκούπισε με τα μαλλιά της.Της είπε πως η πράξη της θα διαλαληθεί στα πέρατα της Οικουμένης.Σε ποιά το είπε;Σε μια πόρνη...

Έτρωγε μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς.Με ανθρώπους που η κοινωνία τους θεωρούσε βδελύγματα και τους απέφευγε.Όπως κάνει και σήμερα.Τότε η εξουσία είπε να τον ξεφορτωθεί οριστικά.

Του χάρισε έναν θάνατο σταυρικό,τον πιο ατιμωτικό και επώδυνο που όπως γράφει ένας λατίνος συγγραφέας ''μάτι ανθρώπινο δεν μπορούσε να αντέξει αυτό το θέαμα''.Όταν μάλιστα τον μαστίγωναν πριν τον σταυρό,όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος,η γη ήθελε να ανοίξει τα σπλάγχνα της και να καταπιεί εκείνους που χτυπούσαν τον Δημιουργό της,μα Εκείνος την συγκρατούσε για να μην το κάνει.

Λίγο πριν ξεψυχήσει,φώναξε.Κράυγασε προσευχόμενος να συγχωρεθούν εκείνοι που έκαναν τον φόνο.Στη συνέχεια,ενταφιάσθηκε και μετά από τρεις μέρες,αναστήθηκε από τον τάφο.Όχι για να καταδιώξει τους φονιάδες του.Όχι για να αναγκάσει τους αρνητές του να πιστέψουν σ'Αυτόν με την βία.Όχι για να πάρει τα όπλα και να κυνηγήσει τους θεοκτόνους.Μα...να δώσει εντολή στους φίλους του.Να κηρύξουν την προαιώνια και τώρα αποκαλυφθείσα Αλήθεια στα πέρατα του πλανήτη και σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Όχι για να κερδίσει οπαδούς,όχι για να δημιουργήσει στρατούς και αυτοκρατορίες.Αλλά στο τέλος,να τραπεζώσει στην Βασιλεία του όλους εκείνους για τους οποίους έχυσε το Αίμα Του.Δηλαδή για όλους τους ανθρώπους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ.

Αδέλφια μου αγαπημένα,αδελφέ μου ομοφυλόφιλε,αδελφέ μου τρανσέξουαλ,αδελφή μου λεσβία,αδελφέ μου ναρκομανή,αδελφέ μου αλκοολικέ,αδελφέ μου κακοποιημένε,

δεν ξέρω από θεολογία.Ούτε ξέρω αν τα παραπάνω που έγραψα είναι σωστά.Ξέρω μόνο ένα πράγμα για Εκείνον που αγάπησα,τον Κύριο και Θεό όλων μας.Πως πριν από χρόνια,στα Γενέθλια Του,δεν με αρνήθηκε ενώ κολυμπούσα στην αμαρτία και η ψυχή μου ήταν πιο βρώμικη και από βόθρο αλλά με κάλεσε στο Σπίτι Του.Με δέχτηκε.Με αγκάλιασε.Στην καρδιά μου βασίλευε το σκοτάδι και Εκείνος το έδιωξε.

Δεν ξέρω για ποιον θεό μιλάνε μερικοί ''ιεράρχες''.Ξέρω όμως ένα κομμάτι της Αλήθειας το οποίο δίδαξαν οι Πατέρες μας.Ξέρετε ποιο είναι;

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός γράφει ο Μέγας Αθανάσιος.Για να αγιασθεί μέσω της ανθρώπινης φύσης του Θεού ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ γράφει ο Γρηγόριος Θεολόγος.Δεν υπάρχει πια Έλληνας ή Ιουδαίος,γυναίκα ή άνδρας,δούλος ή ελεύθερος αλλά όλοι είμαστε ένα πια εν Χριστώ Ιησού.

Αφήστε τις κραυγές του μίσους και της κακίας,ξεχάστε εκείνους που νομίζουν ότι αντιπροσωπεύουν τον Θεό και ελάτε.Δεχθείτε το προσκλητήριο του Χριστού,ντυθείτε το ένδυμα της αληθινής αγάπης και μπείτε στο τραπέζι που στήνει ο ίδιος στα Γενέθλιά Του.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σ'όλους.Η αγάπη του Χριστού να είναι πάντοτε μαζί σας.

ΔΟΞΑ ΤΗ ΑΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ

Άγιος Γερμανός της Αλάσκα

   Σήμερα,η Εκκλησία μεταξύ πολλών,τιμά την μνήμη ενός αγίου που είναι λίγο-πολύ άγνωστος προς τους εν Ελλάδι πιστούς.

   Πρόκειται για τον Άγιο Γερμανό της Αλάσκα που έζησε τον 19ο αιώνα ασκητεύοντας σε ένα νησί στην πολιτεία της Αλάσκα και σαν σήμερα το 1970 κατατάχθηκε με επίσημη πράξη από την Εκκλησία της Ρωσίας στην χορεία των αγίων.

Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:

Νεκρός για τον κόσμο (Άγιοι της Αμερικής)

OrthodoxWiki (Σύντομος βίος του αγίου μαζί με πρόσθετες σελίδες στα αγγλικά)

Saint Herman of Alaska Monastery (ιστοσελίδα του μοναστηριού του Αγίου Γερμανού)

Ακολουθία του Αγίου Γερμανού (του Χ. Μπούσια)

Απολυτίκιο

Ἀνατείλας ὡς ἄστρον εὐχῆς καὶ νήψεως ἐν Βαλαὰμ τῷ σεμνεὶῳ Εὐαγγελίου τὸ φῶς, εἰς Ἀλάσκας τοὺς αὐτόχθονας διέσπειρας ἀκολουθήσας ταῖς ὁδοῖς Ἀποστόλων, Γερμανέ, ἐν χρόνοις ὑστέροις, μάκαρ· καὶ νῦν Κυρίῳ πρεσβεύεις παθῶν ἡμῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Μεγαλυνάριο

Χαίροις, ἄνθος Μάνδρας τοῦ Βαλαάμ, τὸ ἐν τῇ Ἀλάσκᾳ ἑξανθῆσαν ἀσκητικῶς, Γερμανέ, καὶ πᾶσαν μυρίσαν οἰκουμένην ὀδμαῖς σεπτῶν καμάτων καὶ θείων λόγων σου.

Ταις αυτού αγιαίς πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός,ελέησον και σώσον ημάς

Καλή Παναγιά

Χαίρε η βύσσος η λευκοτάτη,και κεκλωσμένη Πανάμωμε,βάθος νοημάτων,εν τη διανοία,κλώσασα Παρθένε,Πνεύματιος αγίου,εξ ής εξυφάνθη η πορφυροχρυσόμικτος,επωμίς σαρκώσεως,των άνω δυνάμεων,τω ιεραρχούντι και τελεταρχούντι,Χριστώ υπέρ έννοιαν.

Χαίρε απαρακλήτου ψυχής μου,θυμηδεστάτη παράκλησις,χαίρε η γλυκεία,και πρωϊνή δρόσος,το εύκρατον χαίρε,και γαληνόν πνεύμα,ζεφείριος αύρα,πνοή τε αναψύχουσα,λεπτόν τε Πανάχραντε,και ηδύ ψιθύρισμα,και διασυρίζον,τους φλεγομένος πυρί των θλίψεων.

(''Θεοτοκάριον'' Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη,ποίημα Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού,ήχος βαρύς,Παρασκευή εσπέρας)

Για έναν φίλο...

Έτσι δεν γινόταν πάντοτε καλέ μου;

Έτσι έφυγαν οι καλοί.Μόνοι και ξαφνικά.

Όπως ο θεολόγος Γρηγόριος,μόνος με τρεις ανθρώπους,χαμένος σ'ένα βουνό του Πόντου,αποκλεισμένος από το χιόνι.

Έτσι και ο Μέγας Βασίλειος.Νέος,με πόνους τόσο δυνατούς που τον λύγιζαν στα δύο.

Έτσι και ο ιερός Χρυσόστομος,διωκόμενος από εξουσία,από βαρβάρους,από κρύο και ζέστη και από πείνα,συντροφιά μόνο με την προσευχή.

Έτσι δεν είναι καλέ μου δεσπότη;

Οι καλοί φεύγουν.Τους διαλέγει ο δικαιοκρίτης Κύριος,σαν τα ομορφότερα λουλούδια του αγρού για να λαμπρύνει τον μπαξέ Του.

Έτσι όπως λάμπρυνες και εσύ το ωμοφόριο με την παρουσία σου,το κουβαλάς τώρα μαζί σου εκεί στα ψηλά.Αμόλυντο και καθαρό όπως πρέπει να είναι.Καθαρός όπως ήσουν και εσύ.Όπως είσαι και εσύ γιατί...''δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι''.

Άρατε πύλας οι άρχοντες και υποδεχθείτε στην Βασιλεία του Χριστού έναν από τους αξιότερους ιεράρχες των τελευταίων αιώνων που ήταν αληθινά εις τύπον και τόπον Χριστού.

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ

Gay Pride

   Κήρυγμα του μακαριστού μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χατζή στις 8 Μαρτίου 1970 στον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας περί...Καρνάβαλου.Το εν λόγω κήρυγμα που μεταδώθηκε και εκ του ραδιοφώνου,εξόργισε το απριλιανό καθεστώς και οδήγησε την (υποταγμένη στην χούντα των Αθηνών) Ελλαδική Εκκλησία στην έκδοση απαγόρευσης προς κάθε ιεράρχη του Οικουμενικού Θρόνου να κηρύττει στον Μητροπολιτικό Ναό.

''Ἀδελφοί μου,

Τίποτε δὲν καυτηρίασε ὁ Κύριος τόσο πολύ, ὅσο τὴν ὑποκρισία.
Καὶ ὀρθῶς, εἰς αὐτὴν εἶδεν, ὅτι ὑπάρχει πάντοτε ὁ μεγαλύτερος παραπλανητικὸς κίνδυνος, δηλαδὴ τὸ ἑωσφορικὸν ἀγγελοφανὲς φῶς. Εἶναι πράγματι φοβερὴ ἡ δύναμις τῆς ὑποκρισίας. Τόσο γι᾿ αὐτὸν ποὺ τὴ ζῇ καὶ τὴν ἀσκεῖ, ὅσο καὶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴν ὑφίστανται. Καὶ εἶναι ἐπικίνδυνη ἡ ὑποκρισία, διότι ἀνταποκρίνεται πρὸς βαθύτατον ψυχολογικὸν αἴτημα τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ φανῆ αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι. Ἀκόμη καὶ ἐνώπιον τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. Καὶ ἔτσι ξεφεύγει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἁπλότητα καὶ φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὴν μετάνοιαν καὶ τὴν σωτηρίαν.

Σὲ λίγες ὧρες ἔξω ἀπὸ αὐτὸν τὸν ναόν, ἔξω ἀπὸ τὴν γαλήνην του, εἰς τοὺς δρόμους αὐτῆς τῆς Πολιτείας, θὰ παρελάσῃ ὁ Καρνάβαλος. Μὴ τὸν περιφρονήσετε καὶ μὴ τὸν χλευάσετε καὶ μὴ μὲ κατακρίνετε, ποὺ τὸν ἀναφέρω αὐτὴ τὴ στιγμή. Δὲν εἶναι καθόλου ἄσχετος μὲ τὸ μέγιστο πρόβλημα τῆς ὑποκρισίας. Νὰ τὸν προσέξετε ἐφέτος τὸν Καρνάβαλο μὲ σεβασμὸ καὶ βαθὺ στοχασμό. Εἶναι πανάρχαιο τὸ φαινόμενο καὶ εἶναι φαινόμενο βαθυτάτου καὶ ἀγχώδους αἰτήματος τῆς ψυχῆς τοῦ ἄνθρωπου, νὰ λυτρωθῇ ἀπὸ τὴν καθημερινή του ὑποκρισία μὲ μίαν ἔκφρασιν ἀνωνύμου, διονυσιακῆς νέας ὑποκρισίας.

Εἶναι τραγικὴ μορφὴ ὁ Καρνάβαλος.
Ζητεῖ νὰ λυτρωθῆ ἀπὸ τὴν ὑποκρισίαν ὑποκρινόμενος. 
Ζητεῖ νὰ καταλύσῃ ὅλες τὶς ποικίλες προσωπίδες, ποὺ φορεῖ κάθε μέρα μὲ μία νέα, τὴν πιὸ ἀπίθανη. 
Ζητεῖ νὰ ἐκκενώσῃ ὅ,τι ὑπάρχει ἀπωθημένο μέσα στὸ ὑποσυνείδητό του καὶ νὰ ἐλευθερωθῇ, ἀλλὰ ἐλευθερία δὲν ὑπάρχει, ἡ τραγωδία τοῦ Καρνάβαλου παραμένει ἄλυτη. Τὸ βαθύτατο αἴτημά του εἶναι νὰ μεταμορφωθῆ.

Ἐδῶ, λοιπόν, εἶναι ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας, κοντὰ στὸν Καρνάβαλο. Σ᾿ αὐτὸν ποὺ ζητεῖ μεταμόρφωση, τὸ κεντρικὸ κήρυγμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὴν μεταμόρφωσι. 
Νὰ μὴ τὸν καταδικάσουμε, λοιπόν, τὸν Καρνάβαλο, ἀλλὰ νὰ σταθοῦμε καὶ κάτω ἀπὸ τὴν προσωπίδα του νὰ ἀκούσωμε τὴν ἀγωνία του, τὴν ἔκκλησί του καὶ τὸ δάκρυ του. 
Ἐπαναλαμβάνω, τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ βαθύτερο κήρυγμα ζητεῖ ὁ Καρνάβαλος, περιφερόμενος εἰς τοὺς δρόμους τῆς Πολιτείας: Τὴ μεταμόρφωσι. 
Καὶ εἶναι ὁ εἰλικρινέστερος καὶ ἐντιμότερος τῶν ὑποκριτῶν.

Ἴσως θὰ νομίσετε, ὅτι ἀστειεύομαι. Ἀπολύτως ὄχι. Δὲν ὑπάρχει σοβαρώτερο πρόβλημα αὕτη τὴν ὥρα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία, καὶ μάλιστα ἡ Ὀρθόδοξος, ἡ δική μας Ἐκκλησία, νὰ νοηθῇ ὡς ἄσχετη πρὸς τὴ ζωή, πρὸς τοὺς καιρούς, πρὸς τὴν ἀγωνίαν αὐτῆς τῆς ὥρας, πρὸς τὰ φλέγοντα προβλήματα αὐτῆς τῆς στιγμῆς, ἁπλῶς ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη καὶ θεωροῦσα τὰ περὶ αὐτήν. Ὡς Ἐκκλησία εἴμεθα ἐμπεπλεγμένοι εἰς τὴν πορείαν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν περιπέτεια, ποὺ ὀνομάζεται Ἱστορία, ἄγουσα εἰς τὴν τελείωσιν τῶν ἐσχάτων.

Ὑποκρινόμενοι τὴν χθές, ἀπουσιάζομεν ἀπὸ τὴν σήμερον καὶ ἡ αὔριον ἔρχεται ἄνευ ἡμῶν. 
Ὁμιλῶν εἰς τὴν 4ην Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Γενεύης, εἶχον εἰπεῖ: «Ἡ χθὲς παρῆλθε πρὸ πολλοῦ, οὔτε κἂν τὴν σήμερον ζῶμεν, μᾶς προέλαβεν ἡ μεθαύριον». Τὸ ἐπαναλαμβάνω αὐτὸ σήμερον ἐντονώτερον. Διότι εἶναι ἡ πέραν τῆς αὐτάρκους ὑποκρισίας ἀλήθεια, ἡ ἁπλή, ἡ εὐκολωτέρα ἀντιμετώπισις τῶν προβλημάτων εἶναι νὰ τὰ χλευάσῃ καὶ νὰ τὰ κατακρίνῃ κανεὶς καὶ νὰ ἀντιπαρέλθῃ, ὅπως ὁ Ἱερεὺς καὶ ὁ λευΐτης τῆς Σαμαρειτικῆς παραβολῆς. Ἀλλὰ ἡ πληγὴ εἶναι ἐδῶ καὶ κράζει.

Ποιὸς μπορεῖ ὑπευθύνως νὰ μᾶς πῇ, ὅτι εἶναι ἔξω κάθε ἱστορικῆς, ἐξελικτικῆς πραγματικότητας ὅλα αὐτὰ τὰ συνταρακτικὰ γεγονότα καὶ φαινόμενα τῆς νέας γενεᾶς τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ἔξαλλος μουσική, οἱ ἔξαλλοι χοροί, ἡ ἔξαλλος ἐπένδυσις, ὅλη αὐτὴ ἡ παγκόσμιος ἐπανάστασις τῆς νεολαίας;
Άν ὅλοι οἱ μικρόνοες, ὅλοι οἱ ἐθελοτυφλοῦντες, ὅλοι οἱ παρελθοντολόγοι καὶ ἐγκαυχώμενοι διὰ τὴν ἀρετὴν τῆς ἐποχῆς των συνωμοτήσουν, διὰ νὰ κατακρίνουν ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος νὰ σταθῇ μὲ θεανδρικὴν κατανόησιν, ἐνανθρωπιζομένη ὅπως ὁ Κύριός της ἐν μέσῳ ἑνὸς νέου κόσμου, ποὺ ἔρχεται μακρόθεν, καὶ νὰ ἀκούσῃ αὐτὴ τὴν ἀγωνιώδη κραυγήν, ποὺ ἀναπηδᾶ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρούμενα ἀπὸ ἐμᾶς ἔξαλλα πράγματα. Κάτι ἔχει νὰ μᾶς πῇ μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα αὐτὸς ὁ κόσμος, ποὺ ἔρχεται νέος εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἱστορίας.

Τὰ νομιζόμενα ἔξαλλα δι᾿ ἡμᾶς τοὺς παλαιούς, ὅταν λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν τὸ φοβερὸν γεγονός, ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ τεραστία ἀπόστασις, ποὺ ὑπάρχει στὴ διαδοχὴ τῶν γενεῶν, δηλαδὴ ἡ γενεά, ἡ ὁποία ἔρχεται ἔπειτα ἀπὸ ἐμένα ἔχει ἀπόστασιν τριῶν γενεῶν. Πῶς ἔχομεν τὴν ἀξίωσιν νὰ τὴν κατανοήσωμεν ἡμεῖς αὐτὴν τὴν νέαν γενεάν, ποὺ ἔρχεται, ἐὰν δὲν εἴμεθα Ἐκκλησία Χριστοῦ συνεχῶς ἐνανθρωπίζομενη, συνεχῶς μεταμορφουμένη καὶ συνεχῶς μεταμορφώνουσα;

...

Δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν ὡς χριστιανικαὶ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι καὶ Ὁμολογίαι τοῦ κύματος αὐτοῦ τῶν ἐπερχομένων, ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν ὅλοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἶναι πλέον ἡ ὥρα νὰ λυτρωθῶμεν ἐκ τῆς ἀντιπατερικῆς ἰδέας, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μόνον μέχρις ἑνὸς ὁρισμένου σημείου τῆς Ἱστορίας ἦτο δυνατὸν νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν θείαν Ἀποκάλυψιν. Πρέπει, ἐπὶ πλέον τοῦ πατερικοῦ πνεύματος, νὰ ἀναλάβωμεν ὡς Ἐκκλησία τὴν θείαν ὑπευθυνότητα καὶ τόλμην καὶ γενναιότητα τῶν Πατέρων καὶ νὰ θεολογήσωμεν τὸν Χριστόν, τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὄχι μὲ νομοκρατικὴν φαρμακίδειον, φερ᾿ εἰπεῖν, σωματειακὴν ἀντίληψιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ, ζῶντος ἐν τῇ ἀναστάσει.

Ἀδελφοί μου,

Τώρα εἰσερχόμεθα εἰς τὴν Ἁγίαν Τεσσαρακοστὴν καὶ στὸ βάθος μᾶς ἀναμένει τὸ δράμα, τὸ θαῦμα καὶ τὸ βίωμα τῆς Ἀναστάσεως, τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν βίωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἂς πορευθῶμεν πρὸς αὐτὸ τὸ ὅραμα καὶ βίωμα, ὄχι ἀσυγχώρητοι, ὄχι μὴ συγχωρήσαντες, ὄχι ἐν νηστείᾳ ἁπλῶς κρέατος καὶ ἐλαίου, ὄχι ἐν ὑποκρισίᾳ, ἀλλὰ ἐν θείᾳ ἐλευθερίᾳ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ. Ἐν τῷ πνεύματι τῆς ἀληθείας, ἐν τῇ ἀληθείᾳ τοῦ πνεύματος.''