Α' Χαιρετισμοί

Υπεραγία Θεοτόκε,σώσον ημάς.

  
Άγγελος πρωτοστάτης,ουρανόθεν επέμφθη,ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε. 

  Παράξενες που είναι οι αποφάσεις του Θεού για τον ανθρώπινο νου.Παράξενες μα δεν χρειάζονται εξηγήσεις καθώς είναι γεμάτες Σοφία και Αγάπη.

  Έτσι έγινε.Διάλεξε μια μικρή κοπέλα,ταπεινή και με ψυχή πιο καθαρή και από τις ακτίνες του ήλιου για να την κάνει Μητέρα Του και Βασίλισσα των Ουρανών.Για να την υμνούν κάθε στιγμή οι άγγελοι στον ουρανό και να την επικαλούνται με δάκρυα οι άνθρωποι στα δύσκολα.

  «ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού.Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»

  Χώρεσε όλο τον Ουρανό μέσα της και ούτε μια φορά δεν υπερηφανεύτηκε.Ούτε μια φορά δεν αρνήθηκε να ακούσει εκείνους που στέκονται μπροστά στην εικόνα Της και την παρακαλούν.Ούτε μια φορά δεν τιμώρησε έστω και έναν βλάσφημο μα στέκεται πάντα δίπλα σε όλους που Την μακαρίζουν.Όταν μάλιστα ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός ''αρπάχθηκε'' στον Παράδεισο και ζήτησε να δει την Υπεραγία Θεοτόκο,ο άγγελος του είπε πως η Θεότοκος δεν βρίσκεται εκεί αλλά κάτω στην γη για να βοηθάει τους ανθρώπους και να πρεσβεύει υπέρ αυτών στον Χριστό.

Χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις,χαίρε των δακρύων της Έυας η λύτρωσις.

Χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος,χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός τονίζει στην Έκδοση ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως:
 
   Πώς λοιπόν δεν είναι Θεοτόκος αυτή που η ίδια γέννησε Θεό σαρκωμένο;Πράγματι κυριολεκτικά και αληθινά είναι Θεοτόκος και κυρία,και δεσπόζει σε όλα τα κτίσματα,αφού έγινε δούλη και μητέρα του δημιουργού.
    Αλλά η ευλογημένη αυτή,που αξιώθηκε και τις υπερφυσικές δωρεές,τους πόνους,που δεν δοκίμασε καθώς γεννούσε,τους τράβηξε κατά τον καιρό του πάθους και υποφέροντας τον ψυχικό σπαραγμό εξαιτίας της μητρικής αγάπης και βλέποντας να θανατώνεται σαν κακούργος αυτός που τον γνώρισε ως Θεό με τη γέννηση,σπάραζε με τις σκέψεις που ήταν σαν μαχαίρι και αυτό φαίνεται από τα ακόλουθα λόγια,«Και σου δε αυτλης την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. 2:35).Αλλά μεταβάλλει την λύπη η χαρά της Αναστάσεως,κηρύττοντας Θεό αυτόν που πέθανε κατά τη σάρκα.

  Ακόμη και αυτά είναι ελάχιστα για να εκφράσουμε την αγάπη μας απέναντί Της.Ακόμη και τα πιο μεγάλα λόγια δεν θα αρκούν.Ακόμη και οι πιο όμορφες εικόνες δεν μπορούν να αποτυπώσουν την υπέρλαμπρη ομορφιά Της.Ακόμη και οι πιο μεγάλες μετάνοιες δεν φτάνουν για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μας στην Μητέρα του Φωτός.Σε εκείνη που κάθε Μεγαλή Παρασκευή απόγευμα μοιραζόμαστε τα δάκρυά Της ψάλλοντας ''Ω γλυκύ μου έαρ'' και κάθε Μεγάλο Σάββατο βράδυ ερχόμαστε να της φωνάξουμε μαζί με τον άγγελο που ανήγγειλε το αναστάσιμο Χαίρε:Αγνή Παρθένε χαίρε και πάλιν ερώ χαίρε,ο σος Υιός ανέστη τριήμερος εκ τάφου!

  Ποιός δεν έκλαψε μαζί Της;
  Ποιός δεν χάρηκε κοντά Της;
  Ποιός δεν δάκρυσε απέναντί Της;

  Θεοτόκε μας,εσύ που είσαι η ελπίδα των απελπισμένων,η ελπίδα όλων των χριστιανών,θυμήσου και εμάς τους ανάξιους που σε παρακαλούμε και χάρισέ μας την μητρική σου παρηγοριά και βοήθεια.

 Χαίρε νύμφη ανύμφευτε!