Επι τούτοις μάθε και τούτο,ότι με την αγάπην προς τον Χριστόν και την Παναγίαν περισσοτέρως αποκτάς νήψιν και θεωρίαν παρά με άλλους αγώνας.Καλά είναι και όλα τα άλλα,όταν καλώς γίνωνται,αλλ'η αγάπη υπέρκειται όλων.Οπόταν περιπτύσσεται την εικόνα ως ζώσαν και με δάκρυα θερμώς την καταφιλείς.
-Μάννα μου,φωνάζεις,Παναγία μου,σώσον με,ότι χάνομαι εάν με αφήσης!Κύριε Θεέ μου,ελέησον με δια της Παναχράντου σου μητρός και πάντων σου των αγίων!
Και όταν τοιάυτα λέγοντας βλέπης αγάπην πολλήν,όπου θέλεις να καταφιλής συνεχώς την εικόνα,αυτό είναι σημείον ότι σου ανταποδίδει τον ασπασμόν.Εγώ δεν ημπορώ να ασπασθώ μίαν φοράν την εικόνα της Παναγίας και να την αφήσω.Αλλ'όταν πλησιάσω κοντά της ωσάν μαγνήτης με τραβάει επάνω της.
Και κάποια ζώσα πνοή γεμίζει μέσα η ψυχή μου και γεμίζω Χάριν και δεν με αφήνει να φύγω.Αγάπη,έρως Θεού,πυρ φλέγον,προλαμβάνει - όταν είναι θαυματουργός η εικών - και αποδίδει τόσον ευώδη πνοήν,όπου μένεις ώρες εκστατικός χωρίς να είσαι στον εαυτόν σου,αλλά εις ευώδη παράδεισον.Τόσην Χάριν δίδει η Παναγία μας εις όσους φυλάγουν σώμαν αγνόν.
Μιαν εσπέραν ασπαζόμενος την εικόνα της εκουράσθην και καθίσας εις το στασίδι ύπνωσα μικρόν,και ήλθεν εν σώματι -όχι εικόνα- και με κατεφίλει,και επλήσθην αρρήτου χαράς και ευωδίας.Το δε ουράνιον εκείνο βρέφος με εθώπευε εις όλον το πρόσωπον -φιλώντας εγώ το παχουλόν του χεράκι- όπως να είναι ζωντανόν.Και δεν νομίζεις πως είναι ύπνος,αλλ'ωσάν μιας άλλης ζωής αίσθησις,άγνωστος και άγευστος εις τους μη ειδότας τοιαύτα.
(Απόσπασμα 34ης επιστολής - ''Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής και η πατερική παράδοσις'' - ''Ψυχωφελή Βατοπαιδινά'')
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου