''Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη''

ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Ω συ,του ηλίου φεγγοβολιά όλη χάρη,

Φτάνεις,ω ελπίδα μας,και πάνε οι έγνοιες.

Νικήθη ο εχθρός μας και ο Χριστός ανέστη.

Να τη η Αυγή και ποια η γλυκύτερή της;

Τι άλλο καλό για μένα πιο μεγάλο;

Γιέ μου,πού πας σα νίκησης τον Άδη;

Κι εγώ πού θα σε δω,Γιέ μου,και πότε;

Έλα γοργά,στη μάνα φανερώσου.

ΧΡΙΣΤΟΣ

Χαίρετε

ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Γιε του τρανού,ω Παμβασιλέα,χαίρε

Άσπονδο εχθρό,το θάνατο,έχεις σβήσει.

Αιώνιε Θεέ και βασιλιά μεγάλε,

τα πόδια σου ν’αγγίξουμε άφησέ μας,

φιλώντας τα στο χώμα έχουμε πέσει.

Ω ξάφνιασμα χαράς μαζί και φόβου!

ΧΡΙΣΤΟΣ

Ω,μη φοβάστε,μη,διώξτε το φόβο.

Τρέξτε και πέστε ευθύς στους αδελφούς μου

στη Γαλιλαία τους καρτερώ να ρθούνε,

για να με δουν εκεί,καθώς τους είπα.

ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Ω μυστικό ηλιοβόλημα,ω χαρά μου.

Γεμάτη χάρη η αυγή πρόβαλε τώρα.

Ω ακτίνες ορθρινές μ’άρρητη λάμψη,

χαρά του κόσμου της ψυχής μου γλύκα,

ω τέρψη που μ’ευφραίνει,ω αγνό μεθύσι!

Πώς να την πω με λόγο,πώς να εκφράσω

την αναγάλλια τώρα της καρδιάς μου;

Μα ας πάμε,όπως εζήτησε ο Δεσπότης.

Στο σπίτι της Θεοτόκου

ΧΡΙΣΤΟΣ

Ειρήνη σ’όλους!

Γιατί φοβάστε;Ιδού χέρια και πόδια

Να,κι η πλευρά που η λόγχη μούχει σκίσει.

Δήτε καλά και νιώσετε πώς είμαι

ο ίδιος εγώ,δεν έχω δα το πνεύμα

σάρκα,μηδέ και κόκκαλα του αρμόζουν,

καθώς αν ψηλαφήστε εμένα τώρα,

έχω τα πάντα κι όλα θα τα δήτε.

Ως ο Πατέρας μου έστειλεν εμένα,

έτσι κι εγώ σας στέλνω μες στον κόσμο.

Σας δίνω μ’έμπτυση το Πνεύμα τ’Άγιο.

Πάρτε το,φίλοι,και κηρύξετε με

Με τον Πατέρα μου και τ’Άγιο Πνεύμα

Κήρυκες πήτε,αγαπητοί μου,πήτε,

άσμα σ’όλη τη γη επινίκιο ψάλτε.

Μες σε βασιλικά παλάτια πέστε,

όλη ν’ακούση του Δαυίδ η πόλη:

η σωτηρία πηγάζει από τον τάφο.

Γίνετε σεις στη γη όλη μάρτυρες μου,

θα σωθή αυτός που θα δεχτή και λόγο

και βάπτισμα,σωτήριο αμαρτημάτων.

Μα όποιος τους λόγους διώξη τους δικούς σας

θα γκρεμιστή άπιστος στην καταδίκη.

Του Αγίου Πνεύματος σας δίνω τη χάρη.

Αν κάποιον αφήστε εσείς τις αμαρτίες,

Λεύτερος θάναι απ’τα δεσμά του τότε,

μ’αν τον κρατήσετε μες στα δεσμά τους

σ’αδιάλυτα δεσμά θα μείνη πάντα.

Ο Χριστός Πάσχων