Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου


Τῇ ΚΕ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

''Σήμερα ο ουρανός μεγαλύνεται.Σήμερα η γη αγάλλεται.Σήμερα ολόκληρη η κτίση χαίρει.Και δεν μένει έξω από τη γιορτή ούτε Αυτός που κρατεί στα χέρια του τον ουρανό.Γιατί αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι ένα πραγματικό πανηγύρι.''

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας 

(''Εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας'',Ιερόν Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου)

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Χωρίς τίτλο


Ο Μέγας Βασίλειος έγραψε όταν το παιδί ενός αγαπημένου του φίλου χάθηκε άδικα:

 ''Αν ήξερες ήλιε τι μαύρη μέρα θα ξημέρωνες,θα προτιμούσες να κρυφτείς πίσω από τα βουνά και να μην βγεις.''

Τι άλλο να γράψει και τι να προσθέσει κανείς σε αυτό για να περιγράψει μια τραγωδία;

Τίποτα.Χάνονται οι λέξεις μπροστά στον θάνατο.Ας φροντίσουμε τουλάχιστον να μην ξεχάσουμε.Να μην τον ξεχάσουμε (κι αυτόν).Αυτή είναι μάλλον η αρρώστια μας.Ξεχνάμε.Άλλωστε,δεν βαριέσαι,σάμπως ήταν δικό μας παιδί για να κλάψουμε;

ΝΑΙ.Ήταν.Και παιδί μας,και αδελφός μας,και συγγενής μας,και κολλητός μας.

Ας προσευχηθούμε τουλάχιστον.Να αναπαύεται στην αιώνια και γεμάτη αγάπη αγκαλιά του Χριστού,μιας και ανθρώπινα χέρια δεν βρέθηκαν να το αναπαύσουν...


Μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν.
Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.

Εγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα.

   

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα


   ''Αλλά η πανάμωμη Παρθένος,χωρίς να έχει για πόλη της τον ουρανό,χωρίς να έχει γεννηθεί από τα ουράνια σώματα,αλλά από τη γη -από αυτό το ξεπεσμένο γένος που ξέχασε την ίδια του την φύση- και κατά τον ίδιο με όλους τρόπο,μόνη αυτή από όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών αντιστάθηκε από την αρχή ως το τέλος σε κάθε κακία.

   Απέδωκε έτσι στο Θεό αμόλυντη την ωραιότητα που χάρισε στη φύση μας και χρησιμοποίησε αυτή μόνη,όλα τα όπλα και όλη τη δύναμη που έβαλε μέσα μας.Με τον έρωτα που είχε για τον Θεό,με τη ρωμαλεότητα της σκέψεώς της,την ευθύτητα της θελήσεως και τη μεγαλειώδη σωφροσύνη της έτρεψε σε φυγή κάθε αμαρτία κι έστησε τρόπαιο νίκης τέτοιο,που δεν μπορεί με τίποτε να συγκριθεί.

   Με όλα αυτά φανέρωσε τον άνθρωπο τέτοιον που αληθινά δημιουργήθηκε,φανέρωσε δε και το Θεό,την άφατη σοφία και την απέραντη φιλανθρωπία Του.Έτσι αυτόν που παρουσίασε έπειτα,αφού τον περιέβαλε με ανθρώπινο σώμα,αισθητά στα μάτια όλων,τον αποτύπωσε και τον εικόνισε προηγουμένως με τα έργα της επάνω στον εαυτό της.''

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Aὕτη ἡ πίστις τήν Οἰκουμένην ἐστήριξε

   ''Όταν πάλι βλέπω τις εικόνες,του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της άχραντης και ακηλίδωτης μητέρας του και Θεοτόκου Μαρίας,αμέσως ο νους μου από αυτές πηγαίνει στην τέλεια πτωχεία και συγκατάβαση του σε μας,ότι δηλαδή,ενώ ήταν Θεός,προσέλαβε μορφή δούλου και έκανε μητέρα την δούλη του,και κρατιόταν από αυτήν σαν νήπιο,και θήλασε από παρθενικούς μαστούς γάλα.

   Και καθώς με τα αισθητά μάτια ατενίζω την εικόνα εξακοντίζω τα νοητά μάτια της καρδιάς και του νου μου στο μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας και παρακαλώ την αγαθότητα και ευσπλαγχνία του για τα πολλά και ασυγχώρητα αμαρτήματα μου λέγοντας:’’Δόξα σοι,ο Θεός,ο Σωτήρ μου,ελεήσόν με τον αμαρτωλόν και συγχώρησον τας πολλάς μου αμαρτίας,ο δι’εμέ το κατ’εμέ φορέσας,δίχα μόνης της αμαρτίας’’

   Όταν πάλι δω την εικόνα της Θεοτόκου Παρθένου Μαρίας,αμέσως λέγω:’’Άχραντε Θεοτόκε,Μήτερ Χριστού του Θεού,πρέσβευε τον Υιόν σου και Θεόν μου,όπως ελεήση με τη αυτού αγαθότητι και ευσπλαγχνία,πολλά γαρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου.Μη παρίδης αμαρτωλών ικεσίαν,η πάνσεμνος,ότι ελεήμων εστί και σώζειν δυνάμενος,ο και παθείν υπέρ ημών καταδεξάμενος’’.

   Και όταν δω εικόνα αποστόλου ή μάρτυρα,ή κάποιου από τους αγίους,δηλαδή παράσταση των παθημάτων τους,τα οποία υπέστησαν με γενναιότητα για τον Χριστό λέγω:’’Δόξα σοι,ο Θεός τούδε αποστόλου ή τούδε του αγίου’’.Και λέγοντας αυτά με τον τρόπο αυτό απευθύνω τη δοξολογία στο Θεό.

   Εσείς όμως οι νεόκοποι κήρυκες και χωρίς περιεχόμενο θεολόγοι,εσείς που ακούσατε το κήρυγμα των αγίων αποστόλων και των διαδόχων και μαθητών τους,που είναι οι Πατέρες και δάσκαλοί μας,όπως μας παρέδωσαν αυτοί από το θάνατο του Κυρίου και τη σωτήρια ανάσταση του μέχρι την όγδοη αυτή Ινδικτίωνα,λένε ότι έχουν περάσει 745 χρόνια από τότε και μέχρι τώρα οι σεβάσμιες εικόνες προσκυνούνταν και προσκυνούνται από τους πιστούς,όπως είπαμε προηγουμένως.

   Απιστήσατε στους Πατέρες και στο βάπτισμα που πήρατε από αυτούς,και δε δεχθήκατε την πίστη και τα λόγια τους.Δείξατε καθαρά τίνων μαθητές και διάδοχοι είστε.Γιατί,όπως εκείνοι αρνήθηκαν τον Σωτήρα μπροστά στον Πιλάτο,και,αφού τον κάρφωσαν στον σταυρό,τον θανάτωσαν,αλλά εκείνος με τη θεϊκή του δύναμη αναστήθηκε και ανέβηκε στους ουρανόυς και κάθισε στα δεξιά της μεγαλωσύνης του Θεού και Πατέρα του,το ίδιο και σεις,μη μπορώντας να σταυρώσετε για δεύτερη φορά τον Σωτήρα,δείξατε ολοφάνερα όλη την κακία σας στις απεικονίσεις και υπομνήσεις της ένσαρκης οικονομίας αυτού,μαζί με την κατά σάρκα μητέρα του και τους αγίους μαθητές και αποστόλους του.

   Διότι πράγματι χρησιμοποιήσατε και φωτιά και μύρια τεχνάσματα εναντίον των αγίων εικόνων,νομίζοντας ότι θα εξαλειφθεί τελείως η ανάμνησή τους,μαινόμενοι εναντίον των αναμνηστικών χρωματουργικών απεικονίσεών των.Κάνοντας όμως αυτά ακονίζετε εναντίον σας το ξίφος της δικαιοκρισίας και της πολλής μακροθυμίας και αγαθότητας του Θεού''.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (''Κατά Εικονοκλαστών'',ΕΠΕ,τ.2)